Pracodawca może żądać od pracownika tylko takich informacji, które przewidziane zostały w przepisach prawa oraz takich, które są niezbędne do zawarcia umowy czy określenia przysługujących pracownikowi uprawnień.
Kodeks pracy w art. 22(1) wymienia dane osobowe, których może żądać pracodawca od osoby, która ubiega się o zatrudnienie. Są to:
- imię i nazwisko;
- imiona rodziców;
- data urodzenia;
- miejsce zamieszkania (adres do korespondencji);
- wykształcenie;
- przebieg dotychczasowego zatrudnienia;
- nr PESEL;
- inne dane osobowe, a także imiona i nazwiska oraz daty urodzenia dzieci pracownika, jeśli te dane są konieczne ze względu na korzystanie przez pracownika ze szczególnych uprawnień przewidzianych w prawie pracy;
- dane z Krajowego Rejestru Karnego, jeśli wymogiem na dane stanowisko jest niekaralność.
Zobacz serwis: Formy zatrudnienia
Pracodawca ma prawo żądać udokumentowania przedstawionych informacji przez np. świadectwa pracy czy dokumenty stwierdzające kwalifikacje zawodowe. Dane, które uzyska od kandydata nie mogą być jednak podstawą dyskryminacji przy przyjmowaniu do pracy przede wszystkim ze względu na płeć, wiek, wyznanie, orientację seksualną czy inne podstawy wymienione w art. 11(3) kodeksu pracy.
Zatem w Pani przypadku pracodawca nie miał prawa żądać tak osobistych informacji, gdyż takiej możliwości nie dają mu przepisy prawa, a dane te mogłyby się stać przyczyna dyskryminacji kandydata
Zobacz: Czasowa zmiana miejsca pracy
Podstawa prawna: Art. 11, 22 Kodeksu pracy