Do zakończenia stosunku pracy z pracownikiem doszło w wyniku rozwiązania przez niego umowy o pracę bez wypowiedzenia, a nie na skutek wypowiedzenia dokonanego przez Państwa. Zatem nie ma podstaw do wypłaty odszkodowania za 2 miesiące skróconego okresu wypowiedzenia. Pracownik może jednak domagać się od Państwa przed sądem odszkodowania w wysokości 3-miesięcznego wynagrodzenia w związku z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracodawcy.
Umowa o pracę tego pracownika rozwiąże się nie w wyniku wypowiedzenia przez pracodawcę, lecz w trybie bez wypowiedzenia z winy pracodawcy na podstawie art. 55 § 11 Kodeksu pracy i taką podstawę ustania stosunku pracy powinni Państwo podać w świadectwie pracy.
Zobacz serwis: Prawa pracownika
Rozwiązanie umowy o pracę przez pracownika z powodu ciężkiego naruszenia przez pracodawcę podstawowych obowiązków musi być poprzedzone winą umyślną lub co najmniej rażącym niedbalstwem pracodawcy. Dodatkowo takie zachowanie zatrudniającego powinno naruszać istotne interesy pracownika. W wyroku z 4 kwietnia 2000 r. (I PKN 516/99, OSNP 2001/16/516) Sąd Najwyższy stwierdził, że: pracodawca, który nie wypłaca pracownikowi w terminie całości wynagrodzenia, ciężko narusza swój podstawowy obowiązek z winy umyślnej, choćby z przyczyn niezawinionych nie uzyskał środków finansowych na wynagrodzenia.
Należy przy tym wziąć pod uwagę, że rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracownika jest skuteczne, bez względu na to, czy wskazane przez niego przyczyny rzeczywiście występują. Natomiast odszkodowanie z tego tytułu przysługuje pracownikowi tylko w sytuacji uzasadnionego rozwiązania przez niego umowy o pracę. Oznacza to, że jeżeli pracodawca wykaże przed sądem, że nie było podstaw do zakończenia stosunku pracy w trybie natychmiastowym z winy zakładu pracy, to pracownik nie będzie miał prawa do odszkodowania. W takim przypadku pracodawca nie może żądać przywrócenia pracownika do pracy, ale może przed sądem wystąpić o odszkodowanie od pracownika.
Zobacz serwis: Czas pracy
Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 29 kwietnia 2005 r. (III PK 2/05, OSNP 2005/23/372):
nieuzasadnione rozwiązanie przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie SN art. 55 § 11 k.p. usprawiedliwia żądanie od pracownika odszkodowania (art. 611 k.p.), niezależnie od tego, czy pracodawca poniósł szkodę.
Pracownik działu technicznego rozwiązał umowę o pracę bez wypowiedzenia w związku z tym, że jego przełożony - dyrektor ds. technicznych - odmówił mu skierowania na roczny kurs języka niemieckiego. Dyrektor uzasadnił swoją decyzję tym, że znajomość tego języka nie jest niezbędna przy wykonywaniu pracy przez tego pracownika. Po ustaniu stosunku pracy okazało się, że pracownik wyjechał do Niemiec do pracy. Przełożony wykazał, że nie doszło do naruszenia przez pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika, który rozstał się w sposób natychmiastowy z pracodawcą w celu wyjazdu do pracy za granicę. Wobec tego wystąpił z pozwem do sądu pracy o odszkodowanie od pracownika na podstawie art. 611 Kodeksu pracy i wygrał proces.
Podstawa prawna:
• art. 361 § 1, art. 55 § 11 i § 2, art. 611 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy - j.t. Dz.U. z 2014 r., poz. 1502; ost.zm. Dz.U. z 2014 r., poz. 1662
• § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy - Dz.U. Nr 62, poz. 289; ost.zm. Dz.U. z 2003 r. Nr 230, poz. 2292