Do 2004 roku outplacement funkcjonował w Polsce jako praktyka nieuregulowana, w pełni dobrowolna, stosowana przez niektóre podmioty, przede wszystkim firmy należące do międzynarodowych koncernów. Od 1 czerwca 2004 r. zwolnienia monitorowane uregulowane są w art. 70 ustawy o promocji zatrudnienia. Nakłada on na pracodawcę pewne obowiązki, których realizacja może wymagać nie tylko odpowiednich środków finansowych, ale i odpowiedniego zaangażowania zarządczo-organizacyjnego.
Zobacz również: Zwolnienie dyscyplinarne, czyli rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia
Outplacement - co to jest?
Outplacement to program aktywizacji zawodowej osób, u których doszło do rozwiązania stosunku pracy z przyczyn zakładu pracy tj. na rzecz pracowników będących w stanie rozwiązania umowy o pracę lub zagrożonych wypowiedzeniem. W przypadku zwolnienia monitorowanego pracodawca jest obowiązany podjąć działania polegające na zapewnieniu pracownikom przewidzianym do zwolnienia lub będącym w trakcie wypowiedzenia albo w okresie 6 miesięcy po rozwiązaniu stosunku pracy lub stosunku służbowego usług rynku pracy realizowanych w formie programu. Pracodawca w ciągu 3 miesięcy zobowiązany jest do zorganizowania zwalnianym osobom programu pomocy oraz zgłosić to odpowiednim instytucjom. Zwolnienie monitorowane obliguje pracodawcę do tego, aby w szczególny sposób zadbał o pracowników, których stanowiska zostaną zlikwidowane.
Istota outplacementu
Pracodawca zobowiązany jest do zorganizowania zwalnianym osobom usług rynku pracy w formie programu. Celem prowadzonego programu outplacementowego jest skrócenie okresu poszukiwań nowej pracy, reorganizacja firmy i zmniejszenie kosztów zatrudnienia, udzielenie wsparcia zwalnianym pracownikom, utrzymanie motywacji (a przez to także efektywności) pracowników pozostających w firmie (m.in. ograniczeniu nieformalnej komunikacji), a także utrzymanie dobrego wizerunku firmy. W razie gdy outplacement jest oferowany w związku z realizacją obowiązku pomocy pracownikom przewidzianego w ustawie o promocji zatrudnienia świadczenia przyznane pracownikom w ramach programu będą zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych. Zwalniani pracownicy powinni być więc poinformowani o aktualnej sytuacji na rynku pracy. Taka wiedza jest im bowiem niezbędna do tego, aby móc się na nim odnaleźć.
Wsparcie programowe uruchamiane jest w sytuacji, gdy pracę utraci minimum 50 pracowników w ciągu trzech miesięcy. W pozostałych przypadkach przepisy systemowe nie zapewniają żadnych opcji dodatkowych.
Porozmawiaj o tym na naszym FORUM!
Outplacement indywidualny i grupowy
Istnieją dwie formy outplacementu:
- outplacement indywidualny (realizowany jest w sytuacjach pojedynczych zwolnień i dotyczy przede wszystkim kadry kierowniczej oraz wysokiej klasy specjalistów; program przygotowany jest pod kątem konkretnej osoby, skupia się na znalezieniu nowego miejsca pracy),
- outplacement grupowy (przeprowadza się w razie likwidacji całych działów bądź części przedsiębiorstwa, skierowany jest on do grup uczestników; przeważają tutaj zbiorowe formy szkoleń w postaci warsztatów; pracownicy są informowani o konkretnych miejscach pracy dopasowanych dla danej grupy pracowników o określonych kwalifikacjach).
Programy outplacementowe mogą być realizowane przez powiatowy urząd pracy, agencję zatrudnienia, instytucję szkoleniową lub wyspecjalizowaną firmę. Programy mogą być finansowane samodzielnie przez pracodawcę lub przez pracodawcę i odpowiednie jednostki administracji publicznej, także na podstawie porozumienia organizacji i osób prawnych z udziałem pracodawcy.
Polecamy serwis: Prawo pracy