Czym jest ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych?
Niestety Kodeks pracy nie zawiera definicji ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, jednakże z pomocą przychodzi praktyka wraz z orzecznictwem. Za ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych uważa się działanie lub zaniechanie nacechowane winą umyślną lub rażące niedbalstwo, a o zaistnieniu winy przesądza całokształt okoliczności związanych z bezpośrednim zachowaniem pracownika oraz stopień zagrożenia interesów pracodawcy. To pracodawca ocenia czy doszło do ciężkiego naruszenia obowiązku pracowniczego, jednakże i jego ocena podlega konsultacji związkowej oraz w przypadku odwołania weryfikacji sądu.
Nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy
Nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy jak najbardziej może stanowić przesłankę zwolnienia dyscyplinarnego, a to ze względu na to, że zachowanie to może stanowić ciężkie naruszenie przez pracownika jego podstawowych obowiązków. Biorąc pod uwagę okoliczności konkretnego przypadku, nawet taka jednorazowa nieusprawiedliwiona nieobecność może być przyczyną natychmiastowego zwolnienia pracownika, ponieważ przepisy w żaden sposób nie precyzują ile miałaby trwać taka nieobecność.
Zobacz: Jakie czynności poprzedzają zawarcie umowy o pracę?
Na pracowniku ciąży obowiązek powiadomienia pracodawcy o przyczynie swojej nieobecności oraz długości jej trwania najpóźniej w drugim dniu tej nieobecności. Nie dopełnienie przez pracownika tego obowiązku, powoduje powstanie domniemania porzucenia przez niego pracy. Pracownik może je obalić wykazując zaistnienie szczególnych okoliczności usprawiedliwiających zaniedbanie wykonania obowiązku w przewidzianym terminie, jak np. obłożna choroba lub inne zdarzenie losowe.
Polecamy: Kodeks pracy 2019. Praktyczny komentarz z przykładami + PDF.
Brak świadczenia pracy = brak wynagrodzenia
Zgodnie z art. 80 Kodeksu pracy pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za pracę wykonaną, z kolei w okresie niewykonywania pracy prawo do wynagrodzenia przysługuje wyłącznie w przypadkach przewidzianych ustawowo, jak np. choroba pracownika stwierdzona zaświadczeniem lekarskim. Wszelkie sytuacje, gdy pracownik nie pojawia się w miejscu pracy i nie świadczy pracy, powodują brak prawa pracownika do wynagrodzenia, o ile nie wystąpiły przesłanki, z którymi ustawodawca wiąże zachowanie prawa do wynagrodzenia. Nieusprawiedliwiona absencja pracownika, może powodować utratę przez niego prawa do wynagrodzenia.
Zgodnie z literą art. 52 § 2 Kodeksu pracy pracodawca związany jest 1-miesięcznym terminem na zastosowanie wobec pracownika zwolnienia dyscyplinarnego, liczonego od dnia uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę.