O ile ograniczenia wewnętrzne można zniwelować przez własną aktywność i zmianę niektórych postaw, o tyle bariery zewnętrzne nie są bezpośrednio zależne od poszukującego pracy i trudno je ominąć. Warto się jednak przyjrzeć jaki jest rozkład obu tych obszarów.
W pierwszej grupie ograniczeń bezrobotni najczęściej wymieniają:
- nieśmiałość,
- brak pewności siebie,
- niska samoocena,
- brak pożądanych kwalifikacji (obsługa komputera i innych specjalistycznych maszyn, znajomość języków obcych, brak uprawnień, licencji itp.),
- niedostateczne wykształcenie.
W drugiej grupie są to:
- mała ilość ofert pracy,
- zbyt duże wymagania pracodawców,
- ograniczenia związane z miejscem zamieszkania(mała miejscowość, wieś-niedogodny dojazd do miejsca pracy),
- wiek (młody-bez doświadczenie, starszy -„za stary”).
Zobacz: Jak uzasadnić chęć ubiegania się o określoną pracę?
Warto się przyjrzeć czy rzeczywiście bariery są nie do pokonania, czy sami tworzymy sobie ich obraz jako coś bezdyskusyjnie oczywistego. Bariery to czynniki, które powodują, że mimo obiektywnych potencjalnych możliwości, mimo braku jakichkolwiek defektów anatomicznych lub fizjologicznych, mimo normalnego rozwoju psychicznego dany człowiek przejawia jednak ”defekty” w swoim działaniu, gdyż np. „patrzy i nie widzi”, „słucha i nie słyszy”, pragnie osiągnąć sukces, ale jednocześnie obawia się ryzyka, dlatego nie podejmuje zadań twórczych albo nie osiąga adekwatnych do swoich możliwości i potrzeb wyników. Jak bowiem wytłumaczyć, że inne osoby mimo, że jest mała liczba ofert pracy, mieszkają na wsi, a w dodatku są bardzo młode lub w wieku przedemerytalnym jednak znajdują pracę. Tłumaczymy to wówczas „szczęściem”, „znajomościami” czy „znalezieniem się we właściwym miejscu o właściwym czasie”.
Często nie widzimy jak dużo pracy i wysiłku osoba włożyła, aby osiągnąć zamierzony efekt. Czasem wystarczy zmienić tylko nastawienie, tzn. zamienić bariery zewnętrzne (te, których nie możemy zmienić) na wewnętrzne (możliwe do zmiany). I tak np. zbyt mała liczba ofert pracy jest wynikiem naszej aktywności, jeśli wkładam więcej zaangażowania w poszukiwanie pracy, znajduję więcej ofert. Jeśli pracodawca ma zbyt duże wymagania, to dokształcam się, podnoszę swoje kwalifikacje itd. Tak naprawdę wszystkie bariery mają podłoże psychologiczne, w zależności od naszych przeszłych doświadczeń, próbujemy je pokonywać (jeśli udało nam się do wcześniej) lub nie zamierzamy podejmować wyzwania (jeśli podobne działania nie przynosiły w przeszłości skutku). Najważniejsza w poszukiwaniu pracy jest motywacja. Należy sobie odpowiedzieć na pytanie dlaczego szukam pracy.
Zobacz serwis: Formy zatrudnienia
Jeśli będziemy mieć nadrzędny cel, do którego będziemy dążyć, wówczas okaże się, że bariery ograniczające osiągnięcie go, są elementami, które – wbrew pozorom – mobilizują do twórczego działania.