Kiedy pracodawca dyskryminuje pracownika

Jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności ze względu na:

• płeć,
• wiek,
• niepełnosprawność,
• rasę,
• religię,
• narodowość,
• przekonania polityczne,
• przynależność związkową,
• pochodzenie etniczne,
• wyznanie,
• orientację seksualną,
• a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy

- jest niedopuszczalna.

W orzecznictwie stwierdzono, że za dyskryminację należy uznać bezprawne pozbawienie lub ograniczenie praw wynikających ze stosunku pracy albo nierównomierne traktowanie pracowników, a także przyznanie z tych względów niektórym pracownikom mniejszych praw niż te, z których korzystają inni pracownicy znajdujący się w takiej samej sytuacji faktycznej.

Naruszenie zasad równego traktowania i obowiązku niedyskryminacji

W sytuacji naruszenia zakazu dyskryminowania pracownik ma możliwość rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia przez pracodawcę jego podstawowych obowiązków (na podstawie art. 55 § 11 Kodeksu pracy), bowiem zakaz dyskryminowania pracownika jest jednym z podstawowych obowiązków pracodawcy. W przypadku dyskryminacji pracownika przy ustalaniu warunków pracy i wynagradzania oraz przyznawania innych świadczeń związanych z pracą, może on wystąpić z roszczeniem o ustalenie istnienia prawa (którego ze względu na dyskryminowanie został pozbawiony) na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego. Szczegółowe przepisy regulują także odpowiedzialność karną pracodawcy za dyskryminowanie pracownika.

Podstawa prawna: Art. 113 Kodeksu pracy.

Autopromocja

Kodeks pracy 2025. Praktyczny komentarz z przykładami

Sprawdź