Jeżeli w wyniku wypadku poszkodowany:
- utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej,
- zwiększyły się jego potrzeby,
- zmniejszyły się widoki powodzenia na przyszłość,
może on żądać od zakładu ubezpieczeń odpowiedniej renty.
Charakter uszkodzenia ciała
Okolicznością nieodzowną powstania prawa do renty jest to, aby następstwa uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia miały charakter trwały, co nie oznacza, że nie odwracalny.
W przypadku, gdy termin ustalenia następstw wypadku nie może być ustalony, renta powinna być przyznana na czas ograniczony tym terminem.
Ustalanie renty
Podczas ustalania renty mogą wystąpić dwa stany faktyczne:
- gdy poszkodowanemu przysługuje renta z ubezpieczenia społecznego,
- jeżeli poszkodowanemu renta taka nie przysługuje.
W pierwszym przypadku zakład ubezpieczeń będzie zobowiązany do świadczenia renty uzupełniającej, a w drugim - pełnej renty.
Renta określona przepisem art. 444 § 2 k.c. ma na celu wynagrodzenie szkody przyszłej. Powstanie tej szkody musi być jednak pewne i ma wyrównać szkodę w postaci: wydatków na zwiększone potrzeby, utraty zarobków oraz braku określonych korzyści majątkowych, jakie poszkodowany osiągnąłby w przyszłości, gdyby nie doznał uszkodzenia ciała.
W praktyce sądy stosują zasadę rozpatrywania roszczeń o rentę po rozstrzygnięciu przez ZUS uprawnień do renty z ubezpieczenia społecznego.