Kwestie dotyczące udzielania pracownikom zwolnień od pracy, w tym nieobecności pracownika w pracy w związku ze stawiennictwem w sądzie, są uregulowane w tym samym rozporządzeniu ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 roku w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy.
Pracodawca ma obowiązek zwolnić pracownika od pracy na czas niezbędny pracownikowi do stawienia się na wezwanie organu administracji rządowej, samorządu terytorialnego, sądu, prokuratury czy też policji, albo organu prowadzącego postępowanie w sprawach o wykroczenia w charakterze strony lub świadka w postępowaniu prowadzonym przed tymi organami.
Zobacz: Kontrola pracowników a zmiany w ochronie danych osobowych
Nieobecność zajmująca cały dzień roboczy
Nieobecność pracownika w pracy w związku ze stawiennictwem w sądzie, która zajęła cały dzień roboczy stanowi według prawa usprawiedliwioną nieobecność w pracy w danym dniu. Jeżeli złożenie zeznań i dopełnienie innych wymaganych czynności zajmie pracownikowi tylko część dnia roboczego, pracownik taki powinien po zakończeniu wykonywania swoich obowiązków względem sądu, powrócić do pracy.
Zobacz: Świadectwo pracy
Powiadomienie pracodawcy
Pracownik powinien złożyć pracodawcy imienne wezwanie do osobistego stawiennictwa w sądzie, wystosowane przez sąd, z adnotacją iż pracownik stawił się na wzmiankowane wezwanie.
Pracownik jest obowiązany przedstawić takie wezwanie pracodawcy bez osobnego wezwania go do uczynienia tego.
Powinien również odpowiednio wcześniej poinformować pracodawcę, że danego dnia nie będzie go w pracy z powodu konieczności stawienia się w sądzie.