Kodeks pracy przewiduje, że rozwiązanie układu zbiorowego pracy może nastąpić: na podstawie zgodnego oświadczenia stron lub z upływem okresu, na który został zawarty lub z upływem okresu wypowiedzenia dokonanego przez jedną ze stron, art. 241[7] kodeksu pracy. Oznacza to, że przepisy nie przewidują formy natychmiastowego (bez wypowiedzenia) rozwiązania układu zbiorowego pracy przez oświadczenie woli tylko jednej ze stron układu.
Natychmiastowe rozwiązanie układu zbiorowego pracy dopuszczalne jest tylko w przypadku, gdy strony złożą zgodne oświadczenie woli. Oświadczenie stron o rozwiązaniu układu oraz wypowiedzenie układu następuje w formie pisemnej. Okres wypowiedzenia układu wynosi trzy miesiące kalendarzowe, chyba, że strony w układzie postanowią inaczej.
Można, zatem w układzie przedłużyć lub skrócić ustawowy okres wypowiedzenia układu, nie wolno jednak z niego zrezygnować.
Warto w tym miejscu przywołać Wyrok SN:
Zakładowe porozumienie płacowe (zakładowy układ zbiorowy pracy) rozwiązane przez pracodawcę w drodze wypowiedzenia obowiązuje w dalszym ciągu, chyba że związek zawodowy oświadczy, iż nie zamierza zawrzeć nowego porozumienia (art. 8 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 5 i 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania, tekst jednolity: Dz. U. 1990 r. Nr 69 poz. 407; art. 241[7] § 1 pkt 3 i § 4 kp). Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 stycznia 1999 r. I PKN 525/98
Rozwiązanie układu w wyniku zawartego porozumienia lub upływu okresu, na jaki został on zawarty, a także wskutek upływu okresu wypowiedzenia, dotychczas nie powodowało utraty jego mocy prawnej, zgodnie, bowiem z art. 2417 § 4 kodeksu pracy, układ dotychczasowy obowiązywał do chwili wejścia w życie nowego układu, chyba że strony w układzie lub w drodze porozumienia ustaliły inny termin stosowania postanowień rozwiązanego układu.
Podstawa prawna:
Kodeks pracy ( Dz. U z 1998 Nr 21 poz. 94 ze zm.)