Tak. Pracodawca powinien wypłacić pracownikowi podwyżkę wynagrodzenia. Akt prawny podwyższający z mocą wsteczną stawki osobistego zaszeregowania pracowników ma zastosowanie również do pracownika, który w dacie wydania aktu prawnego nie był już zatrudniony, za okres jego pracy objęty podwyżką.
Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 27 lipca 1989 r. III PZP 33/89
Stosownie do przepisu art. 13 kp pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za pracę, odpowiednie do jej rodzaju, ilości i jakości. Zasady wynagrodzenia, ustalone przez Radę Ministrów, jak to ma miejsce w sprawie, obowiązują administrację gospodarczą i stanowią podstawę wzajemnych uzgodnień między stronami stosunku pracy tak podczas pertraktacji poprzedzających zawarcie umowy jak i w czasie trwania stosunku pracy. Wysokość umówionego a następnie przyznanego wynagrodzenia nie może być kwestionowana przez pracownika z jednym wszakże wyjątkiem, gdy wynagrodzenie to nie odpowiada wysokości minimalnej stawki przewidzianej dla danego rodzaju pracy, stanowiska czy funkcji. Roszczenie takie przysługuje także byłemu pracownikowi.
Zobacz: Kodeks Pracy
Pominięcie byłego pracownika przy przyznawaniu świadczenia, będącego składnikiem wynagrodzenia za pracę w okresie w którym był on zatrudniony, narusza zasady wynagradzania za pracę wykonaną (art. 80 kp), wynagradzania według ilości i jakości pracy (art. 78 kp) i równego traktowania pracowników (art. 11[2] kp).
Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 października 1996 r. I PRN 94/96
Podwyżki wynagrodzenia przyznawane za okres wsteczny dotyczą i powinny obejmować wszystkich pracowników, którzy w tym okresie pracowali.
Nie należy w takim przypadku wyłączać z tego zakresu osób, z którymi rozwiązano umowy o pracę. Nie ma przy tym znaczenia podstawa ustania stosunku pracy (np. za porozumieniem, za wypowiedzeniem).
Pominięcie przy ustalaniu podwyżki wynagrodzenia byłych pracowników, którzy w okresie objętym podwyżką wykonywali pracę, narusza zasadę równości i niedyskryminacji. Są to podstawowe zasady prawa pracy, których nieprzestrzeganie nie można uzasadniać zasadą samodzielności pracodawcy w ustalaniu wynagrodzenia.
Podstawa prawna:
Ustawa kodeks pracy ( Dz. U. z 1998 Nr 21 poz. 94 ze zm.)