W kwestii natomiast rodzaju umowy o pracę, jeżeli strony nie określą tego w umowie, to w literaturze i orzecznictwie przyjmuje się w takich sytuacjach, że jeżeli z okoliczności nie wynika nic innego, to strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony.
Zgodnie z art. 25 § 1 i 2 kodeksu pracy pracownik z pracodawcą mogą zawierać następujące rodzaje umów o pracę:
1) bezterminową umowę o pracę , czyli umowę zawartą na czas nieokreślony,
2) umowy terminowe - czyli umowę o pracę zawartą na czas określony
W świetle art. 29 § 1 kodeksu pracy, zawarta na piśmie umowa o pracę powinna wyraźnie określać jej rodzaj.
Jeżeli w umowie o pracę nie oznaczono jej rodzaju bądź też, gdy stosunek pracy powstał mimo niesporządzenia formalnie umowy, mogą rodzić się wątpliwości obu stron co do wzajemnej sytuacji prawnej (np. możliwości wypowiedzenia umowy i jego okresów).
Zobacz: Długość trwania umowy na czas określony
Zgodnie z art. 29 § 2 kodeksu pracy należy przyjąć, że mimo niezachowania formy pisemnej umowa o pracę zostaje skutecznie zawarta, natomiast na pracodawcy spoczywa obowiązek potwierdzenia faktu jej zawarcia oraz poczynionych przez strony ustaleń w zakresie jej warunków najpóźniej do dnia rozpoczęcia wykonywania pracy przez pracownika.
W przypadku niedokonania tego obowiązku przez pracodawcę, poniesie on odpowiedzialność na podstawie art. 281 pkt 2 kodeksu pracy.
Umowa o pracę na czas nie określony, zwana także umową bezterminową, charakteryzuje się tym, iż strony nie wskazują w niej daty lub zdarzenia, wskutek których miałaby ulec rozwiązaniu. Dlatego słusznym staje się domniemanie , że umowa o pracę nie zawierająca dat jej trwania jest umową bezterminową w rozumieniu kodeksu cywilnego.
Zobacz: Wypowiedzenie umowy na czas określony
Umowa ta stwarza dla pracownika najdalej idące gwarancje przede wszystkim w zakresie trwałości stosunku pracy.
Utrwalony jest w orzecznictwie pogląd, według którego, w razie wątpliwości co do rodzaju zawartej przez strony umowy, przy braku dowodu, że wolą stron było zawarcie umowy terminowej, przyjmuje się, iż strony łączy umowa na czas nie określony.
Jeżeli po upływie okresu wypowiedzenia pracownik jest nadal zatrudniony, przy czym istnienie tego stosunku nie zostało uzależnione od końcowego terminu jego trwania, to należy przyjąć, że w sposób domniemany został nawiązany nowy stosunek pracy na czas nie określony. Ten nowy stosunek, gdy ma ulec rozwiązaniu, wymaga wypowiedzenia z zachowaniem trybu określonego w art. 38 k.p.”
Wyrok SN z dnia 5 maja 1976 r., I PR 79/76
Jeżeli strony oświadczyły, że chcą zawrzeć umowę o pracę na czas określony, a różniły się tylko co do daty ustania stosunku pracy, to nie można przyjąć, że miały zamiar zawarcia umowy na czas nie określony.
Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 maja 1995 r. I PRN 11/95
Podstawa prawna:
Ustawa kodeks pracy ( Dz. U. z 1998 Nr 21 poz. 94 ze zm.)