Czy pracodawca ma prawo nie przyjąć osoby do pracy ze względu na płeć, lub stanowisko pracy warunkować finansowo z uwagi na różnice płci?
NIE. Pracodawca powinien dokonywać wyboru pracownika nie wartościując go pod względem jego płci. Wysokość wynagrodzenia kobiet i mężczyzn na tym samym stanowisku pracy musi pozostać na tym samym poziome.
Art. 11(2) kp , stanowi , iż Pracownicy mają równe prawa z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków; dotyczy to w szczególności równego traktowania mężczyzn i kobiet w zatrudnieniu.
Art. 11 (2) wprowadza zasadę równych praw dla pracowników wykonujących takie same obowiązki, ze szczególnym położeniem nacisku na równe traktowanie mężczyzn i kobiet w zatrudnieniu . Pierwsza część zdania tego przepisu nie postuluje „powszechnej równości” . Nakłada ona obowiązek zagwarantowania pracownikom równych praw z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków.
Tym samym będzie miała przede wszystkim zastosowanie u tego samego pracodawcy lub w tym samym zakładzie pracy, a także do postanowień układów zbiorowych pracy czy innych porozumień zbiorowych obejmujących określoną grupę pracowników.
Zasada równego traktowania kobiet i mężczyzn wyrażona w drugiej części zdania powinna mieć zastosowanie powszechne, nie tylko w odniesieniu do konkretnego pracodawcy czy zakładu pracy. Postuluje ona bowiem równe traktowanie mężczyzn i kobiet w zatrudnieniu i ma w tej mierze przymiot „powszechności” .
Art. 11 2 k.p., podobnie jak art. 11 3 k.p., odpowiada gwarancji wyrażonej w art. 33 Konstytucji RP, zgodnie z którą kobieta i mężczyzna mają równe prawo w szczególności do kształcenia, zatrudnienia i awansów, do jednakowego wynagradzania za pracę jednakowej wartości, do zabezpieczenia społecznego oraz do zajmowania stanowisk, pełnienia funkcji oraz uzyskiwania godności publicznych i odznaczeń.
Podstawa prawna:
Ustawa kodeks pracy ( Dz.U z 1998 Nr 21 poz 94 ze zm.)