Przerwy na karmienie dziecka
Zgodnie z art. 187 kodeksu pracy, pracownia karmiąca dziecko piersią ma prawo do dwóch półgodzinnych przerw w pracy wliczanych do czasu pracy. Za czas trwania przerw pracownica zachowuje prawo do wynagrodzenia obliczanego jak wynagrodzenie za urlop (§ 5 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. z 1996 r., Nr 62, poz. 289 z późn. zm.).
Kobiecie zatrudnionej na czas krótszy niż 4 godziny dziennie przerwy na karmienie nie przysługują wcale.
Z kolei jeżeli czas pracy pracownicy nie przekracza 6 godzin dziennie, przysługuje jej jedna przerwa na karmienie.
Zobacz serwis: Urlopy pracownicze
Pisemny wniosek
Pracownica, która chce skorzystać z przerw na karmienie, powinna jednak złożyć pisemny wniosek i podać w nim dane dziecka, czyli imię, nazwisko, datę urodzenia oraz datę rozpoczęcia korzystania z przysługującego uprawnienia i sposób, w jaki chce wykorzystać przerwy. Kodeks pracy nie określa maksymalnego okresu korzystania przez pracownicę z tego uprawnienia ani nie uzależnia go od wieku dziecka. To lekarz pediatra ostatecznie decyduje o tym, czy dziecko jest karmione piersią i wydaje odpowiednie zaświadczenie.
Wniosek o udzielenie przerw na karmienie jest dla pracodawcy wiążący.
Więcej niż jedno dziecko
Przerwy na karmienie uzależnione są od wymiaru zatrudnienia pracownicy oraz od liczby dzieci karmionych piersią. Jeżeli pracownica karmi piersią jedno dziecko, to przysługują jej przerwy w pracy po 30 minut każda. Jeśli natomiast pracownica karmi piersią więcej niż jedno dziecko, to przysługują jej przerwy w pracy po 45 minut każda. Godnym uwagi jest, że nie muszą to być dzieci urodzone podczas jednego porodu, aby 45 minutowe przerwy jej przysługiwały.
Polecamy: Kodeks pracy 2019. Praktyczny komentarz z przykładami + PDF.
Przerwy na karmienie mogą być na wniosek pracownicy udzielane łącznie.
Skrócenie czasu pracy
Karmiąca matka może również zaczynać później lub wcześniej kończyć pracę. Niemniej jednak, należy mieć na uwadze, iż skrócenie czasu pracy powinno odpowiadać długości przysługujących jej przerw.
To pracownica decyduje, kiedy chce skorzystać z tych przerw na karmienie.
Kodeks pracy nie przewiduje przez jaki czas można karmić piersią, może to być rok, dwa i więcej lat.
Przepis art. 187 kodeksu pracy jest na tyle płynny i otwarty, że możliwa jest sytuacja, w której pracownica karmi dziecko innej kobiety (czyli nie swoje), a mimo wszystko przerwa na karmienie jej przysługuje. Ww. przepis nie reguluje szczegółowo i bezpośrednio takiej sytuacji, a więc można przyjąć, iż taka pracownica może karmić dziecko innej kobiety, z zachowaniem swojego prawa do przerwy i wynagrodzenia.
Zobacz serwis: Czas pracy
Dowód karmienia piersią
Podkreślić należy to, że przepisy prawne nie nakładają na pracownicę jakiegokolwiek obowiązku udowadniania, że rzeczywiście karmi dziecko. Jeśli jednak pracodawca ma co do tego wątpliwości, może zażądać aktualnego zaświadczenia lekarskiego, które udokumentuje ten fakt.
Pracodawca - decyzja
Pracodawca ustalając harmonogram przerw w pracy na karmienie dziecka piersią, powinien z jednej strony, powinien uwzględniać wniosek pracownicy, z drugiej zaś, potrzeby zapewnienia niezakłóconego przebiegu pracy w firmie.
Dopuszczalność łączenia przerw
Należy podkreślić, iż niezgodne z przepisami prawa pracy jest udzielenie pracownicy urlopu będącego sumą przerw przysługujących jej w miesiącu z tytułu karmienia dziecka piersią. Zgodnie z przepisami kodeksu pracy na wniosek pracownicy przysługujące jej przerwy mogą być udzielane jej łącznie. W niniejszym przypadku możliwość łącznego udzielenia przerw odnosi się wyłącznie do tych, które przysługują pracownicy w ciągu jednego dnia, a więc maksymalnie dwóch przerw w wymiarze 30 min. bądź 45 min. w zależności od liczby karmionych dzieci.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dziennik Ustaw rok 2018, poz. 917)