Kiedy można złożyć pozew o eksmisję?
Jeżeli najemca stracił prawo do przebywania w lokalu (rozwiązano z nim umowę najmu), powinien dobrowolnie opuścić lokal w wyznaczonym terminie. Gdyby nie chciał tego uczynić celowo, wówczas mamy prawo wystąpić do sądu z pozwem o eksmisję (powództwem o przymusowe opróżnienie lokalu).
Który sąd rozpatrzy naszą sprawę? Właściwy jest sąd rejonowy dla miejsca zamieszkania pozwanego. W pozwie należy zawrzeć m.in.:
1. dokładny adres pozwanych;
2. okoliczności, na podstawie których domagamy się eksmisji lokatorów;
3. uzasadnienie żądania;
4. wartość przedmiotu sporu (w tym przypadku – wysokość trzymiesięcznego czynszu za lokal);
5. wskazanie dowodów, potwierdzających te okoliczności.
Składając pozew o eksmisję, należy uiścić opłatę w wysokości 200 zł.
Zobacz: Wszystko o pozwach
Najem okazjonalny
Dzięki wprowadzonym 28 stycznia 2010 roku przepisom dotyczącym najmu okazjonalnego, najemcy nie muszą już martwić się o to, że wynajmujący nie będzie chciał opuścić lokalu po rozwiązaniu umowy. Przepisy wprowadziły bowiem, bardzo korzystne dla najemcy, uregulowania.
Do umowy najmu, najemca jest zobowiązany dołączyć notarialne oświadczenie o poddaniu się eksmisji do wskazanego przez siebie lokalu. W praktyce oznacza to, że w razie rozwiązania umowy najmu (lub upływu czasu, na jaki została zawarta), najemca ma obowiązek opuścić lokal.
Jeżeli nie uczyni tego dobrowolnie, wynajmujący w pierwszej kolejności dostarcza mu pismo z żądaniem opróżnienia lokalu w wyznaczonym terminie. Jeżeli nawet mimo wręczenia pisma, lokator nie opuści mieszkania, wówczas wynajmujący może złożyć do sądu wniosek o nadanie notarialnemu oświadczeniu (temu dołączonemu do umowy najmu) klauzuli wykonalności. Jeżeli takie otrzyma, może z nim pójść do komornika, który zajmie się sprawa usunięcia lokatora z mieszkania. Lokator będzie musiał przenieść się do lokalu, który wskazał w umowie, a gdyby on okazał się nieprawdziwy, wówczas pozostanie bez mieszkania…
Zobacz: Czym jestem najem okazjonalny
A co z rzeczami eksmitowanych?
W trakcie postępowania eksmisyjnego, komornik jest zobowiązany do usunięcia z mieszkania jego lokatorów, ale także rzeczy do nich należących. Rzeczy powinny zostać oddane eksmitowanemu. Gdyby jednak nie był on obecny, można je zwrócić dorosłemu domownikowi. W razie i jego nieobecności komornik powinien ustanowić dozorcę i oddać mu rzeczy na przechowanie, na koszt eksmitowanego.
Eksmitowany ma, co do zasady, co najmniej 30 dni na ich odbiór. Jeżeli tego nie uczyni, komornik zarządza ich sprzedaż.
Zobacz serwis: Nieruchomości