Karta pojazdu nazywa się w Niemczech od 1.10.2005 r. Zulassungsbescheinigung Teil II, wcześniej Kraftfahrzeugbrief. Nabycie własności pojazdu zakłada zawarcie umowy sprzedaży i jedność co do przeniesienia własności pojazdu oraz jego wydanie nabywcy.
Zakładamy naturalnie, że nabywca jest właścicielem samochodu albo uprawnionym do jego sprzedaży.
Samo wydanie karty pojazdu nie ma większego znaczenia prawnego, jeżeli sprzedający jest właścicielem pojazdu albo uprawnionym do jego sprzedaży. Kto nabył własność samochodu, jest automatycznie na podstawie prawa właścicielem karty pojazdu.
Karta pojazdu nie jest dokumentem stwierdzającym prawo do wydania rzeczy.
Sytuacja ta zmienia się diametralnie, jeżeli nabywca kupuje pojazd od nieuprawnionego. W tym przypadku nabywa on własność pojazdu, jeżeli był w dobrej wierze.
Jeżeli chodzi o samochody używane, wydanie karty pojazdy przy jego nabyciu jest nieodzowne.
Niezachowanie tego wymogu traktuje się prawnie jako rażące niedbalstwo kupującego odnośnie stwierdzenia własności pojazdu sprzedawcy, a to wyklucza dobrą wiarę.
§ 932 ust. 2 BGB (niem. Kodeks cywilny) brzmi:” Nabywca nie jest w dobrej wierze, jeżeli było mu znane albo na skutek rażącego niedbalstwa nieznane, że rzecz nie należy do zbywcy.”
Pan X wynajmuje samochód i sprzedaje go panu Y, który nie żąda przedłożenia karty pojazdu. Pan Y nie nabywa własności samochodu, ponieważ na skutek rażącego niedbalstwa nie ustalił, że samochód nie należy do pana X.
Jeżeli pan X przedłożył panu Y podrobioną kartę pojazdu, a tego rodzaju przypadki nie są rzadkie, to jest istotne czy pan Y na skutek rażącego niedbalstwa nie rozpoznał , że karta jest podrobiona. Ale to jest już sprawa sądowego postępowania dowodowego. Ciężar dowodu spoczywa na właścicielu, który domaga się zwrotu samochodu. Jeżeli nie uda się ustalić dokładnie stanu faktycznego, to przyjmuje się dobrą wiarę nabywcy, co powoduje, że nabywa on własność samochodu.
Zobacz również: Likwidacja szkody powypadkowej w Niemczech w porównaniu z Polską
Nienatychmiastowe wydanie czy przedłożenie karty pojazdu nie jest rażącym niedbalstwem, jeżeli nabywca kupuje nowy samochód w autoryzowanym salonie samochodowym. Często w tych przypadkach karta pojazdu musi być dopiero sporządzona czy przysłana przez producenta. Na nabywcy nie ciąży w tych przypadkach wzmożony obowiązek ustalania prawa do sprzedaży salonu samochodowego.
Nie omawiamy tu przypadków, w których zbywca świadomie nie wydaje karty pojazdu. Tego rodzaju nie wydania karty pojazdu, traktuje się jako zastrzeżenie własności sprzedanego pojazdu.
Nawet w przypadku wydania pojazdu i jego karty nabywca nie nabywa własności, jeżeli rzecz została właścicielowi skradziona, przez niego zagubiona albo w inny sposób wbrew jego woli utracona (§ 935 BGB).
Zobacz również: W jaki sposób uznawane jest prawo jazdy w państwach członkowskich UE?