Zakaz zbliżania się
Zakaz zbliżania się przez sprawcę rodzinnej przemocy do osób pokrzywdzonych jest nowym środkiem. Wprowadziła go do kodeksu karnego nowelizacja ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.
Do tej pory sądy w stosunku do sprawców przestępstwa znęcania się mogły orzekać obok kary pozbawienia wolności środki karne w postaci obowiązku powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, zakazu kontaktowania się z określonymi osobami i zakazu opuszczania określonego miejsca bez zgody sądu.
Sąd orzeka zakaz zbliżania się w razie skazania za przestępstwo z użyciem przemocy, w tym przemocy przeciw osobie najbliższej.
Jeżeli sprawca popełni przestępstwo po raz kolejny, sąd może orzec zakaz zbliżania się na zawsze.
Orzekając ten środek karny, sąd może określić odległość, na jaką oskarżony może zbliżać się do pokrzywdzonych.
Jeżeli sprawca nie zastosuje się do nałożonego przez sąd zakazu, grozi mu kara do 3 lat pozbawienia wolności.
Przy orzekaniu omawianego środka sąd przesyła odpis wyroku jednostce Policji. Powierza również nadzór nad wykonywaniem zakazu zawodowemu kuratorowi sądowemu.
Zobacz również serwis: Kary i środki karne
Eksmisja
Policjant może skierować do prokuratora wniosek o eksmisję sprawcy przestępstwa.
Uprawnienie to przysługuje Policji, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że sprawca ponownie popełni przestępstwo z użyciem przemocy wobec pokrzywdzonych, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.
Z wnioskiem o eksmisję Policja powinna wystąpić w ciągu 24 godzin od zatrzymania sprawcy.
Eksmitowanemu można na jego wniosek wskazać miejsce pobytu w placówkach zapewniających miejsca noclegowe. Nie mogą to być placówki pobytu ofiar przemocy w rodzinie.
Środek w postaci nakazania sprawcy opuszczenia lokalu stosuje się przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Może on jednak być przedłużony.
Zobacz również serwis: Przemoc w rodzinie