Z czego składa się orzeczenie o niepełnosprawności? [Przykłady]
REKLAMA
REKLAMA
- Orzeczenie o niepełnosprawności i orzeczenie o stopniu niepełnosprawności
- Co zawiera orzeczenie? Najważniejsze elementy
- Czym są symbole przyczyn niepełnosprawności i dlaczego maksymalnie 3?
- Jakie wskazania w orzeczeniu?
- Podsumowanie
Orzeczenie o niepełnosprawności i orzeczenie o stopniu niepełnosprawności
Orzeczenie o niepełnosprawności potwierdza niepełnosprawność dziecka, które ma mniej niż 16 lat. W przypadku dzieci starszych i dorosłych osób niepełnosprawnych takim dokumentem będzie orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Wyróżniamy trzy takie stopnie: lekki, umiarkowany i znaczny.
REKLAMA
Zarówno orzeczenie o niepełnosprawności, jak i orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zawiera szereg elementów formalnych, które zostały określone w rozporządzeniu w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności.
Co zawiera orzeczenie? Najważniejsze elementy
W orzeczeniu znajdziemy zatem m.in. oznaczenie zespołu, który wydał orzeczenie i datę jego wydania; datę lub okres powstania niepełnosprawności, uzasadnienie czy pouczenie o przysługującym odwołaniu. W dokumencie będą też widniały symbole przyczyn niepełnosprawności oraz wskazania.
W orzeczeniu ustala się niepełnosprawność albo stopień niepełnosprawności, nie więcej niż trzy symbole przyczyn niepełnosprawności oraz wskazania.
Czym są symbole przyczyn niepełnosprawności i dlaczego maksymalnie 3?
Warto pamiętać, iż orzeczenie nie zawiera całego spisu chorób. Stosuje się tu symbole niejako „grupujące” poszczególne schorzenia.
Symbol przyczyny niepełnosprawności oznacza się następująco:
- 01-U – upośledzenie umysłowe;
- 02-P – choroby psychiczne;
- 03-L – zaburzenia głosu, mowy i choroby słuchu;
- 04-O – choroby narządu wzroku;
- 05-R – upośledzenie narządu ruchu;
- 06-E – epilepsja;
- 07-S – choroby układu oddechowego i krążenia;
- 08-T – choroby układu pokarmowego;
- 09-M – choroby układu moczowo-płciowego;
- 10-N – choroby neurologiczne;
- 11-I – inne, w tym schorzenia: endokrynologiczne, metaboliczne, zaburzenia enzymatyczne, choroby zakaźne i odzwierzęce, zeszpecenia, choroby układu krwiotwórczego;
- 12-C – całościowe zaburzenia rozwojowe.
Orzeczenie może zawierać jeden taki symbol, dwa lub trzy symbole schorzeń, które w porównywalnym stopniu wpływają na zaburzenie funkcji organizmu. Zgodnie z przepisami taki kod odzwierciedla rozpoznanie uszkodzenia lub choroby, która niezależnie od przyczyny jej powstania powoduje zaburzenia funkcji organizmu oraz ograniczenia w wykonywaniu czynności życiowych i aktywności społecznej.
Przykładowe symbole mogą zatem wyglądać następująco: autyzm (12-C), cukrzyca (11-I), depresja (02-P).
Jakie wskazania w orzeczeniu?
Wskazania dotyczą w szczególności:
1. odpowiedniego zatrudnienia uwzględniającego psychofizyczne możliwości danej osoby,
2. szkolenia, w tym specjalistycznego,
3. zatrudnienia w zakładzie aktywności zawodowej,
4. uczestnictwa w terapii zajęciowej,
5. konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie danej osoby,
6. korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki,
7. konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji,
8. konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji,
9. spełniania przez osobę niepełnosprawną przesłanek określonych w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (karta parkingowa);
10. prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju (dodatek mieszkaniowy).
Wskazania -4 nie dotyczą dzieci, z kolei punkt 8 odnosi się tylko do nich.
Przykładowo, orzeczenie o niepełnosprawności w punkcie 7 może wskazywać, iż dziecko wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.
W praktyce punkt ten może rodzić szereg problemów praktycznych i interpretacyjnych.
„Konieczność sprawowania opieki i pomocy w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji rozumiana jest jako całkowita zależność osoby od otoczenia, polegająca na pielęgnacji w zakresie higieny osobistej i karmienia lub wykonywania czynności samoobsługowych, niezdolności do samodzielnego poruszania się i przemieszczania oraz werbalizowania potrzeb. Jednakże zdolność do samodzielnej egzystencji oceniania musi być w porównaniu do rówieśników chorego dziecka. Oczywistym jest, że w różnym okresie życia dzieci wymagają w różnym stopniu wsparcia rodzica w zwykłych codziennych czynnościach - w przypadku niemowląt zachodzi całkowita niezdolność do wykonywania czynności samoobsługowych, potem wraz z wiekiem w przypadku dzieci zdrowych udział rodzica w takich czynnościach stopniowo ulega zmniejszeniu, zmienia się w nadzór, a z czasem całkowicie ustaje. W przypadku dzieci chorych na przewlekłe choroby, niezależnie od ich wieku, opieka rodzica musi być szersza niż u dzieci zdrowych, bo obejmuje przynajmniej podawanie leków, czy dbanie o odpowiednią dietę, dokładniejsze monitorowanie stanu zdrowia - przykładowo regularne mierzenie ciśnienia krwi, itp., towarzyszenie dziecku w drodze do, z i podczas wizyt u lekarzy, rehabilitantów. Rodzice lub opiekunowie dziecka, które jest chorze, muszą również nadzorować to jak dziecko dba o swoje zdrowie, a także samemu dokładać większej opieki w porównania do zdrowego dziecka w jego wieku. Decydujące znaczenie ma tu bowiem nie występowanie danego schorzenia, a jego wpływ na funkcjonowanie małoletniego - stopień zaburzenia tego funkcjonowania” – podkreślił przykładowo Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie w wyroku z 28 października 2024 r. (VI U 237/24).
Podsumowanie
Orzeczenie jest niezwykle istotnym dokumentem dla osób z niepełnosprawnością. Do jego uzyskania warto dokładnie się przygotować, a w razie potrzeby zasięgnąć profesjonalnej pomocy prawnej. Jeśli nie zgadzamy się z wydanym orzeczeniem np. co do któregoś ze wskazań można złożyć odwołanie do wojewódzkiego zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności (WZON) za pośrednictwem powiatowego zespołu (PZON) w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.
Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (j. t. Dz. U. z 2024 r., poz. 44; ost. zm. Dz. U. z 2024 r., poz. 1961);
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (j. t. Dz. U. z 2021 r., poz. 857).
REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.
REKLAMA