Przedstawiciel ustawowy to osoba, która dokonuje czynności prawnych w imieniu pokrzywdzonego lub oskarżonego, który ze względu na wiek lub szczególny stan nie może dokonywać samodzielnie czynności procesowych.
Gdy pokrzywdzony jest osobą małoletnią lub ubezwłasnowolnioną, przedstawiciel przykładowo składa wniosek o ściganie, zaskarża postanowienia, dochodzi roszczeń cywilnych w procesie karnym.
Podobnie wygląda sytuacja po stronie oskarżonego. Osoba nieletnia lub ubezwłasnowolniona przeciwko której został złożony w sądzie akt oskarżenia, może być reprezentowana przez przedstawiciela ustawowego.
Przedstawicielem ustawowym w rozumieniu prawa cywilnego i rodzinnego jest rodzic, opiekun prawny. Prawo karne procesowe dopuszcza ponadto możliwość wystąpienia w tej roli osoby, pod której stałą pieczą reprezentowany pozostaje.
Przedstawiciel ustawowy może z kolei ustanowić pełnomocnika lub obrońcę. Te dwie instytucje są już zarezerwowane dla profesjonalnych podmiotów. Ich zadaniem w procesie karnym jest poprowadzenie sprawy w sposób jak najbardziej korzystny dla osoby, którą reprezentują.
Obrońca to przedstawiciel oskarżonego w procesie karnym. Stosunek między dwoma podmiotami powinien opierać się na zaufaniu. Obrońca powinien uprzednio omawiać swoje kroki z oskarżonym i w razie wątpliwości udzielać mu wyjaśnień. Granicę działań obrońcy wyznacza interes prawny oskarżonego.
Obrońca korzysta z pewnych uprawnień własnych – nie wolno przesłuchiwać go co do faktów, o których dowiedział się prowadząc sprawę lub udzielając porady prawnej, nie wolno zajmować mu pism lub dokumentów obejmujących okoliczności związane z wykonywaniem funkcji obrońcy, jest to tzw. tajemnica obrończa.
Warto zaznaczyć że udział w postępowaniu może wziąć zarówno oskarżony jak i jego obrońca, zatem oba podmioty mogą działać razem.
Posiadanie obrońcy jest uprawnieniem oskarżonego ( w niektórych wypadkach ustawa przewiduje obowiązek ustanowienia obrońcy np. gdy oskarżony jest głuchy, niemy).
Obrońcą może być jedynie osoba uprawniona do obrony według przepisów o ustroju adwokatury, zatem może to być adwokat lub wyjątkowo aplikant adwokacki , który po 6 miesiącach aplikacji może zastępować adwokata przed sądami rejonowymi( po upływie roku i 6 miesięcy także przed innymi sądami, oprócz Sądu Najwyższego).
Natomiast z pomocy trzeciego przedstawiciela procesowego- pełnomocnika, może korzystać strona inna niż oskarżony oraz osoba nie będąca stroną (np. pokrzywdzony).
Pełnomocnikiem w postępowaniu karnym może być adwokat oraz radca prawny. Ten ostatni może reprezentować instytucje państwowe, samorządowe lub społeczne oraz w zakresie roszczeń majątkowych- inne osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.
Pełnomocnik może zostać ustanowiony przez zainteresowanego (upoważnienie) lub wyznaczony z urzędu, gdy zostanie wykazane iż osoba nie jest w stanie ponieść kosztów pełnomocnictwa bez uszczerbku dla utrzymania siebie i rodziny.
Ponadto pełnomocnictwo może dotyczyć dokonania poszczególnych czynności procesowych np. sporządzenie skargi kasacyjnej lub reprezentacji w danej sprawie karnej-pełnomocnictwo procesowe ogólne.
Różnice występujące między obrońcą a pełnomocnikiem dotyczą nie tylko podmiotów które mogą oni reprezentować, lecz również sposobu reprezentacji.
W odróżnieniu od obrońcy pełnomocnik nie jest samodzielny w prowadzeniu interesów mocodawcy. O zakresie jego uprawnień decyduje treść upoważnienia, a w razie jego przekroczenia grozi mu odpowiedzialność cywilna.
Podstawa prawna:art.51, 76 oraz art. 82-89 kodeksu postępowania karnego