Podatnicy mają duży udział w procesie wymiaru podatku od nieruchomości. Muszą więc również posiadać w tym zakresie niezbędną wiedzę. Tymczasem po nowelizacji podatku od nieruchomości, która obowiązuje od 2025 roku, nie jest oczywiste, jaki podatek trzeba zapłacić od komórki.
Nowelizacja podatku od nieruchomości 2025
Nowelizacja ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych była długo wyczekiwana, a podatnicy wiązali z nią duże nadzieje. Miała przede wszystkim ułatwić opodatkowanie podatkiem od nieruchomości budowli i ujednolicić obciążenia podatkowe np. w przypadku garaży i miejsc postojowych w budynkach mieszkalnych. Jednak gdy nadszedł styczeń 2025 roku, a wraz z nim wymiar podatku na kolejny rok podatkowy, zaczęły pojawiać się wątpliwości. I to zarówno po stronie podatników, jak i organów podatkowych.
Jak już wspomniano, jedną ze zmian, które wprowadzono w obowiązujących przepisach jest zmiana dotycząca opodatkowania garaży, które do końca 2024 roku budziło wiele emocji. By zakończyć toczące się spory, ustawodawca dodał do art. 1a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ustęp 2c, z którego wynika, że za część mieszkalną budynku mieszkalnego uznaje się także pomieszczenie przeznaczone do przechowywania pojazdów w tym budynku.
Komórka to nie mieszkanie. A w każdym razie, nie zawsze
Dlaczego taka zmiana była konieczna? Bo w praktyce doszło do sytuacji, w której do opodatkowania wielostanowiskowych garaży w budynkach mieszkalnych i miejsc postojowych stosowano różne stawki podatku od nieruchomości. Kryterium decydującym o tym, czy podatnik zapłaci więcej, czy mniej, było to, jak zostało ukształtowane prawo własności do niego. W przypadkach, gdy garaż stanowił odrębną od lokalu mieszkalnego własność lokalową, organy podatkowe nakazywały stosować do niego wyższą stawką podatku od nieruchomości kierując się jego funkcją użytkową. Innymi słowy, nie były skłonne uznać, że taki garaż (miejsce postojowe) pełnią funkcję mieszkalną. Sytuacja wyglądała inaczej, gdy mieszkanie i lokal stanowiły wspólną własność mieszkaniową. W takim przypadku, zdaniem organów podatkowych również garaż pełnił funkcję mieszkalną, a jego właściciel mógł zmniejszyć swoje obciążenia podatkowe. I gdy już wydawało się, że nowelizacja przepisów rozwiązała ten problem, pojawiła się nowa wątpliwość – co z komórkami czy pomieszczeniami do przechowywania, które nie znajdują się w obrębie mieszkania i należą do przestrzeni wspólnej? Sytuacja jest analogiczna – w zależności od okoliczności mogę one stanowić razem z mieszkaniem jedną własność lokalową, a mogą również być objęte odrębną własnością. I w tym wypadku niestety nowelizacja przepisów zupełnie w niczym nie pomogła podatnikom. Nie wprowadzono bowiem do ustawy przepisu, który mógłby znaleźć w takiej sytuacji zastosowanie. Skoro zaś organy podatkowe do końca 2024 roku konsekwentnie rozróżniały sytuację właścicieli garaży, to należy zakładać, że obecnie będą analogicznie postępowały w odniesieniu do pomieszczeń użytkowych, które pełnią funkcję komórek czy pomieszczeń do przechowywania. Tym samym, może powtórzyć się sytuacja, w której w przypadku odrębnej własności lokalowej będą nakazywały stosować do tego rodzaju pomieszczeń stawkę odnoszącą się do ich funkcji niemieszkalnej.
art. 1a ust. 2c, art. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 70)