1500 zł kary za nieuzasadnione wezwanie pogotowia. Kto zapłaci? Czy powinniśmy się obawiać wezwania karetki? Sprawdź.

• Nieuzasadnione wezwanie pogotowia – w 2022 roku miało miejsce 2 mln razy
• Nagłe pogorszenie zdrowia a uzasadnione wezwanie

Nieuzasadnione wezwanie pogotowia – w 2022 roku miało miejsce 2 mln razy

Jak podaje PAP, w 2022 roku karetki niepotrzebnie wyjechały do pacjentów ponad 2 mln razy, co stanowiło aż 40 proc. wezwań. Jednak, które wezwania można ocenić jako nieuzasadnione? Sprawa jest skomplikowana, bo w tym pojęciu mieszczą się skrajne sytuacje – począwszy od wezwań, które są np. żartem, przez takie, w czasie których służby celowo są wprowadzane w błąd, aż do takich, podczas których wzywający nie ma złych intencji, ale nie jest w stanie prawidłowo ocenić potrzeb i stanu osoby, która wymaga pomocy. Może to rodzić słuszne pytanie, czy wobec tego nie będzie bezpieczniej powstrzymać się od wezwania pomocy, szczególnie w sytuacjach, gdy osoba, która potrzebuje pomocy, nie jest dla nas osobą bliską? Podmiotem, który ocenia zasadność wezwania karetki, jest dyspozytor. I choć jego postępowanie jest ściśle regulowane określoną procedurą, to bardzo często podczas krótkiej rozmowy, gdy musi on podjąć decyzję dotyczącą tego, czy przybycie karetki jest niezbędne, nie jest w stanie obiektywnie ocenić stanu osoby potrzebującej pomocy, bo informacje, które otrzymuje są niepełne, czy też jest celowo wprowadzany w błąd.

Nagłe pogorszenie zdrowia a uzasadnione wezwanie

Nieuzasadnione wezwanie karetki to takie, które nie dotyczy nagłego zagrożenia dla zdrowia lub bezpośredniego zagrożenia życia. Stan nagłego zagrożenia zdrowotnego został zdefiniowany w art. 3 pkt 8 ustawy z 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym. Jak z niej wynika, jest to stan polegający na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogarszania zdrowia, którego bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub uszkodzenie ciała lub utrata życia, wymagający podjęcia natychmiastowych medycznych czynności ratunkowych i leczenia.
Pierwszym ogniwem w łańcuchu podmiotów dokonujących oceny stanu zdrowia osoby wymagającej pomocy jest oczywiście osoba wzywająca karetkę. Z oczywistych względów w większości przypadków nie posiada ona kwalifikacji niezbędnych do dokonania tej oceny w sposób obiektywny. W praktyce więc takiej profesjonalnej oceny jako pierwszy dokonuje dyspozytor przyjmujący zgłoszenie. Kolejnym ogniwem w tym łańcuchu jest zespół ratowniczy, który przybywa na miejsce wezwania i podejmuje decyzję o tym, jakiego rodzaju pomocy wymaga pacjent. To właśnie on ma możliwość oceny, czy wezwanie było zasadne, czy nie. Jeżeli jednak ocena dokonana przez zespół ratownictwa jest zdaniem wzywającego nieprawidłowa, w łańcuchu tym może pojawić się kolejne ogniwo. Już na miejscu zdarzenia zespół ratownictwa ma bowiem możliwość zawiadomienia policji, która może nałożyć na wzywającego mandat lub skierować do sądu wniosku o ukaranie sprawcy wykroczenia. Nieuzasadnione wezwanie karetki jest bowiem wykroczeniem, o którym mowa w art. 66 ustawy z 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń, zgodnie z którym, to:
1) chcąc wywołać niepotrzebną czynność, fałszywą informacją lub w inny sposób wprowadza w błąd instytucję użyteczności publicznej albo organ ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia,
2) umyślnie, bez uzasadnionej przyczyny, blokuje telefoniczny numer alarmowy, utrudniając prawidłowe funkcjonowanie centrum powiadamiania ratunkowego
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 1500 zł.