Pracownicze Plany Kapitałowe – oszczędzanie ze wspomaganiem (Centrum Prasowe)
Godna emerytura, środki na leczenie oraz na zakup mieszkania – to tylko niektóre korzyści, jakie zapewnia długoterminowe oszczędzanie w PPK. Co więcej jest to program zasilany nie tylko z naszej kieszeni, ale też dofinansowany przez pracodawcę i państwo. Już wkrótce pracownicy dużych firm będą mogli rozpocząć gromadzenie kapitału na przyszłość i oni pierwsi przekonają się, że to się po prostu opłaca.
Ktoś mógłby zapytać, po co dodatkowo oszczędzać, jeśli po uzyskaniu wieku emerytalnego i tak zostaną wypłacone świadczenia z Funduszu Ubezpieczenia Społecznego. Jednak prognozy dla przyszłych emerytów nie są optymistyczne. W tej chwili mamy w Polsce 4 osoby pracujące na 1 emeryta. Za 30 lat będziemy mieli 1,8 pracującego na 1 emeryta, a wysokość emerytury może spaść do ok 30% ostatniej pensji.
Polecamy: Pracownicze plany kapitałowe. Nowe obowiązki pracodawców i płatników.
Polecamy: PPK dla pracownika
Obserwujemy stopniowe obniżanie się stopy zastąpienia, czyli wskaźnika średniego świadczenia z FUS w stosunku do przeciętnego wynagrodzenia, pomniejszonego o składkę emerytalną. Według danych Ministerstwa Finansów stopa zastąpienia wynosi obecnie 56,4 proc., jednak według prognoz w 2040 r. może spaść do 37 proc, a w 2060 r. – nawet do 24,6 proc.
Rozwiązaniem tego problemu mogą być właśnie Pracownicze Plany Kapitałowe – system dobrowolnego, długoterminowego oszczędzania. To dzięki programom podobnym do PPK, stanowiącym uzupełnienie państwowej emerytury, emeryci z Europy zachodniej mogą się cieszyć wysokimi świadczeniami. Takie programy oszczędzania w miejscu pracy funkcjonują już z powodzeniem w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Francji, Holandii, krajach skandynawskich, w USA, Kanadzie, czy nawet Nowej Zelandii.
Do Pracowniczych Planów Kapitałowych (PPK) może przystąpić każdy zatrudniony, podlegający ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu. Może, ale nie musi. Choć zapis do PPK odbywa się automatycznie (dla osób od 18-55 lat), to pracownik może w dowolnym momencie zrezygnować z udziału w tym systemie i wypłacić zgromadzone środki na wybrany cel. Osoby po 55 roku życia, które nie ukończyły 70 lat same wnioskują o udział w programie.
Dla każdego pracownika zostanie utworzony indywidualny rachunek PPK. Co miesiąc z jego pensji będzie potrącane 2 proc. na zasilenie rachunku, 1,5 proc. dołoży pracodawca. Istnieje wyjątek dotyczący tych, którzy w danym miesiącu osiągnęli przychód nie przekraczający 120 proc. minimalnej płacy. Ich wpłata będzie niższa i może wynosić od 0,5 proc. wynagrodzenia brutto.
Zarówno zatrudniony, jak i zatrudniający mogą z własnej woli finansować wpłatę dodatkową, jednak maksymalna wpłata od każdego z nich wynosi do 4 proc. wynagrodzenia (w sumie od pracodawcy i pracownika - 8 proc.). Państwo natomiast przekaże jednorazową wpłatę powitalną – 250 zł i dopłaty roczne – 240 zł. Wpłatę powitalną otrzymają pracownicy, którzy byli uczestnikami PPK przez co najmniej 3 pełne miesiące i jeżeli w okresie uczestnictwa za co najmniej 3 miesiące dokonano wpłat podstawowych finansowanych przez uczestnika (2 proc. pensji brutto).
Na dopłatę roczną mogą liczyć ci zatrudnieni, których wpłaty podstawowe i dodatkowe łącznie z wpłatami od pracodawcy wyniosły w danym roku co najmniej 3,5% 6-krotności minimalnego wynagrodzenia. Uczestnicy, których wpłaty podstawowe są niższe niż 2%, muszą zgromadzić co najmniej 25% powyższej kwoty.
Pracownicze Plany Kapitałowe są wprowadzane etapami. Od 1 lipca 2019 r. do programu przystąpiły firmy liczące powyżej 250 osób. Potem stopniowo co pół roku obowiązek utworzenia PPK i podpisania umów z instytucjami finansowymi o zarządzanie nimi, będą mieli pracodawcy zatrudniający coraz mniejszą liczbę pracowników.
Źródło informacji: Centrum Prasowe PAP
UWAGA: Za materiał opublikowany przez Centrum Prasowe PAP odpowiedzialność ponosi jego nadawca, wskazany każdorazowo jako „źródło informacji”. (Centrum Prasowe)