Osoba z chorobą psychiczną lub niedorozwojem umysłowym wymaga stałej opieki. O ubezwłasnowolnieniu całkowitym decyduje sąd, ustanawiając opiekuna ubezwłasnowolnionemu.
Choroba psychiczna lub niedorozwój umysłowy jest przeszkodą w zawarciu małżeństwa. Małżeństwo zawarte przez taką osobę podlega unieważnieniu. Gdy stan zdrowia lub umysłu osoby nie zagraża małżeństwu ani zdrowiu przyszłego potomstwa i taka osoba będzie w stanie prawidłowo wykonywać władzę rodzicielską to sąd może zezwolić na zawarcie małżeństwa.
Kwestią sporną jest fakt, czy dopuszczalne jest wydanie zezwolenia po zawarciu małżeństwa, szczególnie w wydaniu postanowienia o jego unieważnieniu. Fachowcy uważają, że wydanie takiego postanowienia jest zgodne z prawem.
Unieważnienia małżeństwa może żądać każdy z małżonków, a także prokurator.
Gdy choroba psychiczna ustała już po zawarciu małżeństwa, to nie można żądać jego unieważnienia.
Zobacz także: Zawarcie małżeństwa
Podstawa prawna:
Art. 11. § 1. Nie może zawrzeć małżeństwa osoba ubezwłasnowolniona całkowicie.
§ 2. Unieważnienia małżeństwa z powodu ubezwłasnowolnienia może żądać każdy z małżonków.
§ 3. Nie można unieważnić małżeństwa z powodu ubezwłasnowolnienia, jeżeli ubezwłasnowolnienie zostało uchylone.
Art. 12. § 1. Nie może zawrzeć małżeństwa osoba dotknięta chorobą psychiczną albo niedorozwojem umysłowym. Jeżeli jednak stan zdrowia lub umysłu takiej osoby nie zagraża małżeństwu ani zdrowiu przyszłego potomstwa i jeżeli osoba ta nie została ubezwłasnowolniona całkowicie, sąd może jej zezwolić na zawarcie małżeństwa.
§ 2. Unieważnienia małżeństwa z powodu choroby psychicznej albo niedorozwoju umysłowego jednego z małżonków może żądać każdy z małżonków.
§ 3. Nie można unieważnić małżeństwa z powodu choroby psychicznej jednego z małżonków po ustaniu tej choroby.
Zadaj pytanie: Forum