Ubezwłasnowolnienie

Ubezwłasnowolnić całkowicie można osobę, która ukończyła 13 lat, jeżeli na skutek choroby psychicznej, niedorozwoju lub innych zakłóceń (pijaństwa, narkomanii) nie jest w stanie kierować swoim postępowaniem. Dla ubezwłasnowolnionego ustanawia się opiekę chyba, że osoba ta znajduje się jeszcze pod władzą rodzicielską.

Osoba ubezwłasnowolniona częściowo ma ograniczoną zdolność do czynności prawnych. Ważność podejmowanych przez nią czynności zależy od zgody przedstawiciela ustawowego lub kuratora.

Nie każda choroba czy też niedorozwój uzasadnia ubezwłasnowolnienie. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 6 stycznia 1977r. wyraził pogląd, że niedopuszczalne jest ubezwłasnowolnienie z powodu choroby psychicznej, jeśli osoba ta jest tylko dotknięta niedorozwojem psychicznym.

O ubezwłasnowolnieniu decyduje Sąd Okręgowy. Przed orzeczeniem o ubezwłasnowolnieniu sąd powinien wysłuchać osobę, która ma być ubezwłasnowolniona. Można odstąpić od wysłuchania jeśli osoba ta znajduje się w takim stanie, że nie sposób nawiązać z nią kontaktu werbalnego. W przypadku wątpliwości sąd ma obowiązek skierować taką osobę na badanie przez biegłych lekarzy psychiatrów.

Z wnioskiem o wszczęcie postępowania o ubezwłasnowolnienie może wystąpić :
- małżonek
- krewni w linii prostej oraz rodzeństwo
- przedstawiciel ustawowy

Wniosek o ubezwłasnowolnienie powinien być zgłoszony ostrożnie i w sposób przemyślany Kto zgłasza taki wniosek o ubezwłasnowolnienie działając w złej wierze lub działając lekkomyślnie podlega karze grzywny. W postępowaniu przed sądem uczestniczy również prokurator.

Wpis sądowy od wniosku wynosi 40 zł.

Źródło: www.forum.prawnikow.pl