Rejestrowane związki partnerskie
W niektórych krajach UE można sformalizować swój związek bez zawierania małżeństwa, nadając mu formę zarejestrowanego związku partnerskiego (niekiedy zwanego związkiem cywilnym).
W ten sposób dwoje ludzi, żyjących ze sobą jako para, może zarejestrować swój związek partnerski we właściwym urzędzie w kraju zamieszkania.
Różnice między krajami UE są pod tym względem ogromne, nie tylko w odniesieniu do oferowanych możliwości, ale także zakresu, w jakim związki partnerskie zawierane za granicą są uznawane (o ile w ogóle są uznawane).
Jeśli sprawa dotyczy dwóch lub większej liczby krajów UE – np. dlatego, że po rejestracji przeprowadzicie się bądź zarejestrujecie swój związek za granicą, powinniście dowiedzieć się, którego kraju przepisy będą mieć zastosowanie do tego związku, gdyż będą one mieć istotny wpływ na Wasze prawa i obowiązki jako zarejestrowanych partnerów.
Zarejestrowane związki partnerskie traktuje się w niektórych, ale nie we wszystkich krajach UE jako równoważne małżeństwu lub porównywalne z nim.
Kraje UE, które nie uznają zarejestrowanych związków partnerskich, to:
- Bułgaria
- Cypr
- Estonia
- Grecja
- Włochy
- Łotwa
- Litwa
- Malta
- Polska
- Rumunia
- Słowacja
Jeśli taki związek jest traktowany jako równoważny małżeństwu, daje to takie same prawa w zakresie imigracji: gdy zamieszkasz w jednym z tych krajów, Twój zarejestrowany partner może do Ciebie dołączyć.
Zobacz również: Małżeństwa homoseksualne na świecie
Wszystkie kraje zezwalające na małżeństwa osób tej samej płci zwykle uznają również zarejestrowane związki partnerskie zawarte przez osoby tej samej płci w innych krajach.
W krajach, które nie dopuszczają małżeństw między osobami tej samej płci, ale które wprowadziły jakąś formę zarejestrowanego związku partnerskiego, małżeństwo między osobami tej samej płci zawarte za granicą zapewnia zwykle takie same prawa jak zarejestrowany związek partnerski.
Jeśli Twój partner jest obywatelem UE i pozostaje na Twoim utrzymaniu, będzie musiał wystąpić o udzielenie prawa pobytu (wynikającego z prawa do przebywania z zarejestrowanym partnerem) do władz kraju, do którego się przeprowadzacie.
Jeśli Twój partner nie jest obywatelem UE, zarejestrowany związek partnerski będzie mieć kluczowe znaczenie dla uzyskania prawa pobytu w UE.
Jeśli wyjedziecie do innego kraju UE, w ogóle nieuznającego zarejestrowanych związków partnerskich, Wasz związek zostanie uznany za należycie poświadczony trwały związek. Nowy kraj ma obowiązek umożliwienia Twojemu partnerowi wjazdu i pobytu.
Uprawnienia w zakresie stosunków majątkowych i prawo do alimentów w przypadku osób pozostających w zarejestrowanych związkach partnerskich nie są stosowane we wszystkich krajach UE w ten sam sposób: prawa wynikające z zawarcia takiego związku w jednym kraju mogą się bardzo różnić od tych obowiązujących w innym.
Jak powinno to funkcjonować
Prawdziwa historia
Prawo pobytu – dzięki zarejestrowanemu związkowi partnerskiemu
Nina jest przedsiębiorcą z kraju A należącego do UE. Sprawdzała możliwości rozwoju biznesu w kraju B i chciała, żeby jej zarejestrowany partner Hans, wówczas bezrobotny, dołączył tam do niej.
Chociaż kraj B nie uznaje zarejestrowanych związków partnerskich, istnienie takiego partnerstwa posłużyło za dowód, że ta para tworzy trwały związek i Hansowi pozwolono zamieszkać z Niną, nawet mimo tego, że nie miał własnych środków finansowych.
Źródło: Komisja Europejska
Polecamy serwis: Konkubinat