W nauce prawa podaje się dwa ujęcia źródeł prawa: formalne i materialne źródła prawa. Formy w jakich przejawia się obowiązujące prawo. W Rzeczypospolitej źródłami prawa z znaczeniu formalnym są:
- konstytucja,
- ustawa,
- rozporządzenie,
- akty prawa miejscowego,
- oraz inne akty normatywne.
Do źródeł prawa w znaczeniu formalnym należało wcześniej prawo zwyczajowe.
Źródła prawa w znaczeniu materialnym to wszelkie czynniki wpływające na treść norm prawnych lub też źródła określające pochodzenie norm.
Nauka prawa wyrówna także źródła poznania prawa. Są to wszelkie organy publikacyjne. Czyli miejsca, w których umieszczona jest treść norm prawnych. Zaliczymy do nich:
- Dziennik Ustaw,
- Monitor Polski,
- resortowe dzienniki urzędowe.
Źródła prawa można również podzielić na źródła prawa powszechnie obowiązującego oraz źródła prawa wewnętrznie obowiązującego. Powszechne źródła prawa skierowane są do szerokiej grupy społeczeństwa, a niekiedy ogółu obywateli. Natomiast źródła praw wewnętrznego dotyczą organizacji i funkcjonowania organów administracji publicznej.
Źródła prawa w Rzeczypospolitej
Obecnie obowiązująca Konstytucja wymienia następujące źródła prawa:
- Konstytucja,
- ratyfikowane umowy międzynarodowe,
- prawo stanowione przez organizację międzynarodową
- ustawy i rozporządzenia z mocą ustawy,
- rozporządzenia,
- akty prawa miejscowego