W każdym państwie mogą zdążyć się takie sytuacje kryzysowe, których nie da się usunąć za pomocą narzędzi istniejących w danym porządku prawnym.
Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej przewiduje trzy rodzaje stanów nadzwyczajnych:
- stan wojenny,
- stan klęski żywiołowej,
- stan wyjątkowy.
Wprowadzenie każdego ze stanów nadzwyczajnych wymaga zaistnienia innych wyjątkowych sytuacji. Nie mniej jednak można wyróżnić pewne cech charakterystyczne dla wszystkich sytuacji nadzwyczajnych.
Zobacz: Wprowadzanie stanów nadzwyczajnych w Polsce
Cechy charakterystyczne stanów nadzwyczajnych:
- wprowadzane są w sytuacji szczególnego zagrożenia, kiedy nie wystarczają obowiązujące regulacje prawne,
- wprowadzenie każdego ze stanów wymaga wydania ustawy, w drodze rozporządzenia,
- ustawy wprowadzające stany nadzwyczajne określają zasady działania organów władzy publicznej,
- ustawy wprowadzające stany nadzwyczajne określają w jakim zakresie mogą ulec ograniczeniu prawa i wolności człowieka i obywatela,
- ustawa wprowadzająca może, ale nie musi określić sposoby wyrównywania strat majątkowych wynikających z ograniczenia praw i wolności,
- działania podejmowane w związku z wprowadzeniem stanu nadzwyczajnego muszą być proporcjonalne, oznacza to, że środki użyte muszą odpowiadać zaistniałym potrzebom,
- działania podejmowane w trakcie trwania stanu nadzwyczajnego mają zmierzać do jaknajszybszego przywrócenia normalnego funkcjonowania państwa,
- w czasie stanów nadzwyczajnych nie może zostać zmieniona:
- Konstytucja,
- ordynacje wyborcze do Sejmu, Senatu i organów samorządu terytorialnego,
- ustawa o wyborze Prezydenta,
- ustawa o stanach nadzwyczajnych.
- w czasie trwania stanu nadzwyczajnego i w ciągu 90 dni po jego zakończeniu nie może zostać:
- skrócona kadencja Sejmu,
- przeprowadzone wybory do Sejmu, Senatu, organów samorządu terytorialnego,
- przeprowadzone wybory na Prezydenta,
- przeprowadzone referendum krajowe.
- Kadencje wspomnianych organów państwowych ulegają automatycznemu wydłużeniu.
Zobacz serwis: Konstytucja