Po pierwsze: wyczerpanie środków krajowych
Jeżeli sąd wyda wyrok, który jest dla Ciebie nie satysfakcjonujący, nie możesz od razy złożyć skargi do Trybunału. Konwencja przewiduje bowiem konieczność wyczerpania wszystkich krajowych środków odwoławczych.
Pamiętaj! Nie każdy środek prawny, który przysługuje Ci w kraju, będziesz musiał wyczerpać. Chodzi tylko o takie środki, które są skuteczne, czyli mogą zmienić Twoją sytuację prawną (niekoniecznie na korzyść). Nie musisz np. składać wniosku do Rzecznika Praw Obywatelskich, gdyż nie może on władczo zmienić Twojej sytuacji.
Rozpatrywanie skarg przez ETPC ma charakter pomocniczy (subsydiarny). Zanim skarga zostanie złożona, państwo musi mieć możliwość naprawienia naruszeń. Dopiero w sytuacji, gdy przejdziemy całą drogę, a nadal będziemy twierdzić, że zostały naruszone nasze prawa, możemy złożyć skargę.
Zobacz również: Europejska Konwencja Praw Człowieka
Musimy więc wyczerpać całą drogę instancyjną (I i II instancja) oraz specyficzne środki sądowe (np. skargę na przewlekłość postępowania). Nie jest natomiast konieczne, by skorzystać ze środków nadzwyczajnych (np. kasacja, wznowienie postępowania).
Po drugie, zachowanie terminu
Skarga indywidualna do ETPC powinna zostać złożona w ciągu 6 miesięcy od uzyskania ostatecznego rozstrzygnięcia w kraju. Warto mieć na uwadze fakt, iż jest to kryterium nieprzywracane. Przekroczenie tego terminu pozbawia nas prawa do złożenia skargi!
Po trzecie, kiedy skarga jest niedopuszczalna?
Konwencja o ochronie podstawowych praw i wolności przewiduje katalog sytuacji, kiedy skarga będzie uznana za niedopuszczalną:
1. skarga jest anonimowa;
2. skarga była wcześniej rozpatrzona przez Trybunał co do istoty;
3. brak jest nowych istotnych informacji w skardze dotyczącej tego samego stanu faktycznego;
4. wcześniejsze lub równoczesne rozpatrywanie sprawy w innej procedurze międzynarodowej (np. przez Komitet Praw Człowieka);
5. niezgodność z postanowieniami Konwencji i Protokołów;
6. oczywista bezzasadność skargi (skarga jest całkowicie nieuzasadniona);
7. nadużycie prawa do skargi (kiedy skarga ma służyć celom niezgodnym z postanowieniami Konwencji);
8. brak „znaczącego uszczerbku”;
9. naruszenie poufności procedury.
Zobacz również: Konstytucja