Wskazany przepis jest usankcjonowaniem i powtórzeniem zawartej i wyrażonej w treści przepisów kodeksu karnego (rozdział II KK) zasady indywidualizacji kary. Chodzi o to, że wszystkie okoliczności wpływające na wymiar kary ocenia się tylko w odniesieniu do konkretnej osoby, której dotyczą. W sytuacji, gdy sądzonych jest kilku sprawców, w stosunku do każdego z nich ocenia się te okoliczności wpływające na wymiar kary. Zgodnie z wskazaniami Sądu Najwyższego tak określony i zindywidualizowany wymiar kary powinien zapewnić wewnętrzną sprawiedliwość wyroku, z właściwym uwzględnieniem roli każdego ze współdziałających w przestępstwie (wyrok SN z 8 lutego 1978 r. OSNKW 1978, Nr 7-8, poz. 80).
Jeżeli wywiąże się sytuacja, w której 2 mężczyzn będzie biło trzeciego, przy czym jeden nich będzie agresywniejszy i będzie bił tak by spowodować poważne obrażenia ciała, a drugi będzie uderzał znacznie z mniejszą siłą i nie w miejsca „newralgiczne” np. będzie uderzał w ramię a nie w głowę, to mężczyzna agresywniejszy może dostać surowszy wymiar kary.
Zobacz serwis: Sprawy karne
Wskazana zasada indywidualizacji kary wynika również z treści przepisu art. 20 Kodeksu karnego, który stanowi, iż każdy z współdziałających w popełnieniu czynu odpowiada w granicach swojej umyślności lub nieumyślności niezależnie od odpowiedzialności pozostałych osób.
Przepis art. 21 § 2 Kodeksu karnego dodatkowo wskazuje, iż okoliczności osobiste, wyłączające lub łagodzące albo zaostrzające odpowiedzialność karną, uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą. (chyba że okoliczność osobista dotycząca sprawcy, wpływająca chociażby tylko na wyższą karalność, stanowi znamię czynu zabronionego, wówczas współdziałający podlega odpowiedzialności karnej przewidzianej za ten czyn zabroniony, gdy o tej okoliczności wiedział, chociażby go nie dotyczyła – art. 21 § 2 Kodeksu karnego)
Zobacz: Darmowa porada prawna
Należy zauważyć, iż analizowana dyrektywa wymiaru kary nie tylko pozwala sądowi na stosowanie wobec współsprawców zróżnicowanych wymiarów kary, ale również zróżnicowanych środków karnych, które sąd dobiera tak aby zrealizować ustawowe cele kary.
Dodatkowo zwraca uwagę fakt,iż to indywidualnie oceniane warunki osobiste sprawcy, jego właściwości, sposób popełnienia czynu, decydują o tym, czy sąd skorzysta z ewentualnej możliwości warunkowego zawieszenia wykonania kary w stosunku do danego sprawcy.
Podstawa prawna: Art. 55 Kodeksu karnego.