Katalog ten nie ma charakteru zamkniętego. Sąd może zobowiązać skazanego do:
• informowania sądu lub kuratora o przebiegu okresu próby,
• przeproszenia pokrzywdzonego,
• wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby,
• wykonywania pracy zarobkowej, do nauki lub przygotowania się do zawodu,
• powstrzymania się od nadużywania alkoholu lub używania innych środków odurzających,
• poddania się leczeniu, w szczególności odwykowemu lub rehabilitacyjnemu, albo oddziaływaniom terapeutycznym lub uczestnictwu w programach korekcyjno-edukacyjnych,
• powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach,
• powstrzymywania się od kontaktowania się z pokrzywdzonym lub innymi osobami w określony sposób,
• opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym,
• innego stosownego postępowania w okresie próby, jeżeli może to zapobiec popełnieniu ponownie przestępstwa,
• naprawienia szkody w całości lub w części, chyba że został w wyroku orzeczony jako środek karny,
• uiszczenia świadczenia pieniężnego.
Zobacz: Bezpłatne porady prawne
Istotne jest, że pomimo otwartego charakteru katalogu obowiązków próby nie jest dopuszczalne orzekanie takich obowiązków, które w swej treści zawierają dolegliwości związane z inną karą lub środkiem karnym. W szczególności nie można zobowiązać sprawcy do nieodpłatnego wykonywania prac lub świadczeń na cele społeczne, są one bowiem elementem kary ograniczenia wolności.
Zróżnicowany charakter obowiązków probacyjnych umożliwia właściwy ich dobór do danego przypadku, ale jednocześnie stwarza możliwość nieograniczonego kumulowania obowiązków nakładanych na sprawcę.
Nakładając obowiązki wymienione w art. 72 § 1 pkt. 2-8 (poza obowiązkiem składania informacji o przebiegu okresu próby) Sąd dokonuje oceny ich celowości jako czynnika zapobiegawczo – wychowawczego oddziaływania na sprawcę oraz jako środka usuwania czynników stanowiących genezę dokonanego przestępstwa. Jeżeli zatem sprawca uchylał się albo zachodzi obawa, że będzie się uchylał od obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby, nałożenie takiego obowiązku wydaje się konieczne. W przypadku uzależnienia sprawcy od alkoholu lub innych środków odurzających Sąd może uznać za konieczne zobowiązanie sprawcy do poddania się leczeniu odwykowemu lub rehabilitacyjnemu. Sąd każdorazowo dokonując oceny bierze pod uwagę okoliczności danej sprawy.
Zobacz serwis: Poddanie sprawcy próbie
Niewykonanie nałożonych na sprawcę obowiązków stanowi podstawę do fakultatywnego zarządzenia wykonania kary.
Podstawa prawna: Art. 72 Kodeksu karnego.