Istotne jest włączenie już na samym wstępie skazanego w proces jego resocjalizacji. Chodzi o to, aby skazany wewnętrznie nie odrzucał nałożonych zobowiązań, żeby w miarę możliwości je akceptował. Jest to pierwszy krok w kierunku zapobieżenia ponownego popełnienia przestępstwa.
Sąd uwzględnienia sytuację, właściwości osobiste sprawcy, tak by wykonanie obowiązków leżało w sferze jego możliwości.
Zobacz: Darmowe porady prawne
Nałożenie obowiązku w postaci poddania się leczeniu, w szczególności odwykowemu lub rehabilitacyjnemu, albo oddziaływaniom terapeutycznym lub uczestnictwu w programach korekcyjno-edukacyjnych wymaga zgody skazanego. Tutaj bowiem nie wystarcza samo wysłuchanie sprawcy. Musi on wyrazić zgodę na podjęcie leczenia. Jest to wymaganie uzasadnione, ponieważ leczenie odwykowe czy rehabilitacyjne wymaga współdziałania osoby poddawanej leczeniu. Bez jej zgody i chęci podporządkowania się poleceniom lekarzy czy terapeutów nie jest możliwe uzyskanie pozytywnego rezultatu.
Okres próby to czas obserwacji zachowania sprawcy. Stosownie do tego, czy zmierza ono w pożądanym kierunku (sprawca resocjalizuje się) czy też nie, sąd może zmieniać nałożone na sprawcę obowiązki, może dodawać nowe lub znosić albo modyfikować wykonywanie już orzeczonych. Jedynie obowiązek naprawienia szkody nie podlega modyfikacjom w okresie próby, gdyż ma on charakter jednorazowy.
Zobacz serwis: Formy popełnienia przestępstwa
Modyfikacje mogą dotyczyć także dozoru. W okresie próby sąd może ustanowić dozór dla sprawcy, który pierwotnie nie został mu poddany, lub zwolnić od dozoru sprawcę, wobec którego go orzeczono.
Podstawa prawna: Art. 74 Kodeksu karnego.