Przesłanki formalne warunkowego przedterminowego zwolnienia odnoszą się do kary łącznej, jak również do sumy dwóch lub więcej niepodlegających łączeniu kar pozbawienia wolności, które skazany ma odbywać kolejno. Chodzi więc o wypadki, w których sprawca został skazany za kilka przestępstw niepozostających w stosunku do siebie w realnym zbiegu (zbieg realny zachodzi wtedy, gdy ten sam sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, które podlegają rozpoznaniu w jednym postępowaniu karnym).
Surowsze ograniczenia do skorzystania przez skazanego z warunkowego zwolnienia stosuje się w przypadku orzeczenia kary łącznej lub sumowania kar wymierzonych za kilka przestępstw, jeżeli chociażby jedno z przestępstw popełniono w warunkach określonych w art. 64 kodeksu karnego (recydywa).
Zobacz: Pomoc prawna
W takiej sytuacji, jeżeli chociażby jedno z tych przestępstw popełniono w warunkach określonych w art. 64 § 1 kodeksu karnego, to warunkowe zwolnienie może nastąpić po odbyciu dwóch trzecich kary (po zsumowaniu kar) i nie wcześniej niż po roku odbywania kary.
Natomiast jeżeli chociażby jedno z tych przestępstw popełnione zostało w warunkach określonych w art. 64 § 2 kodeksu karnego (recydywa wielokrotna), to warunkowe zwolnienie może nastąpić po odbyciu trzech czwartych kary (po zsumowaniu) i nie wcześniej niż po roku odbywania kary.
Ograniczenie to dotyczy także skazanych określonych w art. 65 kodeksu karnego (chodzi tu o skazanych, którzy z popełnienia przestępstw uczynili sobie stałe źródło dochodu lub popełnili przestępstwo działając w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw).
W przypadku, gdy jedną z orzeczonych kar pozbawienia wolności jest kara 25 lat pozbawienia wolności lub dożywotniego pozbawienia wolności, okresy warunkowego zwolnienia należy obliczać kolejno dla każdej z podlegających wykonaniu kar.
Zobacz serwis: Poddanie sprawcy próbie
Każdy skazany ma prawo do ubiegania się o warunkowe zwolnienie z reszty kary pozbawienia wolności po odbyciu 15 lat kary.
Decyzja sądu o zwolnieniu ma charakter fakultatywny.
Podstawa prawna: Art. 79 Kodeksu karnego.