Przepis ten normuje instytucję tzw. czynu ciągłego, to jest czynu zabronionego popełnianego niejako "na raty".
Zgodnie z brzmieniem przepisu jeden czyn zabroniony zachodzi wtedy, gdy występują łącznie następujące elementy:
1. dwa lub więcej zachowań
2. podjęte w krótkich odstępach czasu
3. wykonane z góry powziętym zamiarem
Z czynem ciągłym mamy do czynienia, jeżeli sprawca obejmuje swym z góry powziętym zamiarem wszystkie zachowania, jakie się na ten czyn składają. Mówiąc inaczej - sprawca już na wstępie zakłada, iż popełni przestępstwo składające się z kilku zachowań, czyli w pewnym sensie "na raty", albo co najmniej możliwość taką dopuszcza.
Oznacza to, że sprawca chce popełnić czyn zabroniony składający się z dwu lub więcej zachowań albo przewidując możliwość jego popełnienia, godzi się na to.
Krótkie odstępy czasu oznaczają okres trwający od kilku minut do maksimum kilku lub kilkunastu dni. W wyjątkowych przypadkach należy dopuścić dłuższe (kilkumiesięczne) przerwy pomiędzy poszczególnymi zachowaniami.
Zobacz również serwis: Sprawy karne
Jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem ciągłości jest tożsamość osoby pokrzywdzonej. Aby zdefiniować pojęcie dobra osobistego, należy sięgnąć do przepisu art. 23 Kodeksu cywilnego, który do tej kategorii dóbr zalicza w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swobodę sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnicę korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukową, artystyczną, wynalazczą i racjonalizatorską.
Zobacz również serwis: Kodeks karny
Przyjęcie w konkretnym wypadku konstrukcji czynu ciągłego prowadzi w zasadzie do takich samych konsekwencji prawnych, jakie wynikają z przypisania sprawcy jednego przestępstwa popełnionego jednym czynem. Należy przy tym dodać, że w zdecydowanej większości przypadków konstrukcja czynu ciągłego jest dla sprawcy korzystna. Mimo wielości zachowań nie powoduje ona bowiem modyfikacji granic ustawowego zagrożenia.
Zobacz również: Bezpłatne porady prawne
Podstawa prawna: Art. 12 Kodeksu karnego