Wskazany przepis określa wysokość kary za podżeganie i pomocnictwo do danego przestępstwa z uwagi na fakt, że są to niezależne formy popełnienia przestępstwa i nie są powiązane z faktem popełnienia tego przestępstwa przez osobę podżeganą (lub której pomocnik pomaga).
Wskazane kary za podżeganie i pomocnictwo zasadniczo są tożsame z wysokością kary grożącej osobie, która dokonałaby danego przestępstwa tj. np. jeżeli za przestępstwo rozboju z art. 280§1 Kodeksu karnego przewidziana jest kara od 2 do 12 lat pozbawienia wolności, to taka kara grozi też osobie która podżegałaby do rozboju, bądź w nim pomagała.
Zobacz serwis: Prawo karne
W stosunku do osoby która jedynie pomagała w popełnieniu czynu zabronionego ustawodawca przewidział możliwość fakultatywnego nadzwyczajnego złagodzenia kary tzn. zależy to od indywidualnej oceny Sądu orzekającego w danej sprawie. Będzie on dokonywał oceny biorąc pod uwagę zaistniały stan faktyczny, motywację sprawcy, stopień bezprawności jego czynu, a także pozostałe tzw. dyrektywy wymiaru kary.
Orzeczenie zawierające skazania za usiłowanie dokonania danego czynu lub pomocnictwo będzie zawierał oznaczenie przestępstwa głównego przestępstwa oraz oznaczenie formy stadialnej czynu tj. usiłowanie fałszerstwa dokumentu (art.270 §1 Kodeksu karnego) przybierze postać zapisu skazania za popełnienie przestępstwa za art. 270§1 Kodeksu karnego w zw. z art. 18§2 (gdy jest to podżeganie) lub art. 270§1 Kodeksu karnego w zw. z art. 18§3 (gdy jest to pomocnictwo).
Zobacz: Bezpłatne porady prawne
Podstawa prawna: Art. 19 Kodeksu karnego