Wskazany przepis reguluje instytucję tzw. czynnego żalu w stosunku do osób które zmierzały do popełnienia przestępstwa we współdziałaniu z innymi.
Czynny żal polega na dobrowolnym odstąpieniu od dokonania danej czynności w sytuacji gdy była obiektywnie możliwość jej kontynuacji. Ta decyzja o odstąpieniu od dokonania.
„Nawrócenie” musi wynikać z wewnętrznej woli sprawcy, tj. nie być podyktowanymi żadnymi warunkami zewnętrznymi (np. tym że ktoś obcy obserwuje współsprawcę lub krytykuje czyn współsprawcy).
W analizowanym przepisie przejawienie czynnego żalu przewidziane jest w dwóch formach tj. jako czynny żal skuteczny (gdy współdziałający zapobiegnie dokonaniu całego czynu przez innych) i nieskuteczny czynny żal (gdy współdziałający stara się zapobiec dokonaniu tego czynu, ale mu się nie udaje).
Zobacz serwis: Postępowanie karne
W sytuacji, w której sprawcy uda się zapobiec dokonaniu czynu (całego czynu) przez pozostałych współsprawców, to zgodnie z treścią powyższego przepisu, współsprawca taki nie będzie podlegał karze. np. nie będzie podlegał karze oszust który ostrzeże klienta przed podpisaniem danej umowy, która byłaby dla niego oszukańcza niwecząc uknuty przez grupę cały plan oszustwa. Należy dodatkowo podkreślić, iż nie ma znaczenia w jaki sposób współsprawca powstrzyma pozostałych sprawców, ustawodawca przewidział tutaj swoistą nagrodę dla „nawróconego współsprawcy” za efekt jego działań.
W odniesieniu do drugiej możliwej sytuacji, tj. w której starania współsprawcy do zapobieżenia dokonania czynowi się nie powiodą, ustawodawca przewidział możliwość fakultatywnego orzeczenia przez sąd nadzwyczajnego złagodzenia kary.
Zobacz: Bezpłatne porady prawne
Podstawa prawna: Art. 23 Kodeksu karnego