Kto może zostać uznany za zmarłego?
Zgodnie treścią przepisów kodeksu cywilnego za zmarłego może zostać uznany zaginiony, jeżeli upłynęło 10 lat od końca roku, w którym według istniejących wiadomości dana osoba jeszcze żyła.
W przypadku osoby, która w chwili uznania za zmarłego ukończyłaby 70 lat, wystarczy upływ 5 lat.
Co więcej, uznanie za zmarłego nie może nastąpić przed końcem roku kalendarzowego, w którym zaginiony ukończyłby dwadzieścia trzy lata.
Osoba, która zaginęła w czasie podróży powietrznej lub morskiej w związku z katastrofą statku lub okrętu albo innego szczególnego zdarzenia, może zostać uznana za zmarłego po upływie 6 miesięcy od takiego zdarzenia.
Zobacz również: Co to jest akt zgonu?
Postępowanie w sprawie uznania za zmarłego
Wniosek o uznanie osoby za zmarłą może złożyć nie tylko najbliższy jej krewny, ale każdy zainteresowany. Sprawą zajmie się sąd ostatniego miejsca zamieszkania zaginionego. Jeżeli takiego miejsca nie można ustalić właściwy będzie sąd dla M.st. Warszawy.
Taki wniosek osoba zainteresowana może zgłosić najwcześniej rok przed końcem terminu, po upływie którego zaginiony może być uznany za zmarłego.
Jeśli uznanie za zmarłego może nastąpić po upływie roku lub krótszego terminu, wniosek o uznanie za zmarłego można złożyć dopiero po upływie tego terminu.
Co powinien zawierać wniosek?
Zgodnie z treścią przepisów kodeksu postępowania cywilnego wniosek powinien zawierać wszelkie dane niezbędne dla pisma procesowego (m.in. oznaczenie sądu, imię i nazwisko stron, pełnomocników, podpisy, wymienienie załączników). Dodatkowo, wniosek powinien zawierać:
1) imię, nazwisko i wiek zaginionego, imiona jego rodziców oraz nazwisko rodowe matki;
2) ostatnie znane miejsce zamieszkania i pobytu zaginionego.
Sąd zarządzi ogłoszenie o wszczęciu postępowania, jeżeli stwierdzi, że istnieją przesłanki do uznania zaginionego za zmarłego (musimy więc uzasadnić nasz wniosek, wskazać przyczyny wnioskowania o uznanie danej osoby za zmarłą).
Zobacz również serwis: Urząd stanu cywilnego
Jako chwilę domniemanej śmierci zaginionego oznacza się chwilę, która według okoliczności jest najbardziej prawdopodobna, a w braku wszelkich danych - pierwszy dzień terminu, z którego upływem uznanie za zmarłego stało się możliwe.