Opłata uzdrowiskowa
Opłata uzdrowiskowa jest pobierana od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska, za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach.
Opłaty uzdrowiskowej nie należy mylić z opłatą miejscową (zwaną potocznie klimatyczną). Ta pierwsza pobierana jest za pobyt w miejscach o statusie uzdrowiska, druga zaś – w miejscowościach o korzystnych właściwościach klimatycznych czy walorach krajobrazowych.
Stawka opłaty uzdrowiskowej nie może przekroczyć 3,92 zł dziennie.
Zobacz również: Kiedy zapłacimy opłatę uzdrowiskową?
Uzdrowisko
Zgodnie z treścią ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, status uzdrowiska może zostać nadany obszarowi, który spełnia łącznie następujące warunki:
1) posiada złoża naturalnych surowców leczniczych o potwierdzonych właściwościach leczniczych;
2) posiada klimat o właściwościach leczniczych;
3) na jego obszarze znajdują się zakłady lecznictwa uzdrowiskowego i urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego, przygotowane do prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego;
4) spełnia wymagania w stosunku do środowiska;
5) posiada infrastrukturę techniczną w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej, w zakresie transportu zbiorowego, a także prowadzi gospodarkę odpadami.
W Polsce status uzdrowiska posiadają m.in. Duszniki-Zdrój, Lądek-Zdrój, Ciechocinek, Nałęczów, Krynica-Zdrój, Piwniczna-Zdrój, Szczawnica, Rabka Zdrój, Konstancin-Jeziorna, Horyniec-Zdrój, Sopot, Ustka, Busko Zdrój, Kamień Pomorski, Kołobrzeg, Świnoujście.
Od kogo nie pobiera się opłaty uzdrowiskowej?
Zgodnie z treścią ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłaty uzdrowiskowej nie pobiera się:
1) pod warunkiem wzajemności - od członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium Polski;
2) od osób przebywających w szpitalach;
3) od osób niewidomych i ich przewodników;
4) od podatników podatku od nieruchomości z tytułu posiadania domów letniskowych położonych w miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową albo uzdrowiskową;
5) od zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej.
Zobacz również serwis: Podatki i opłaty