Pierwsza norma, starsza: PN-70/B-02365 „Powierzchnia budynków. Podział, określenia i zasady obmiaru„ oraz druga norma nowsza: PN-ISO 9836:1997 „Właściwości użytkowe w budownictwie – Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych”.
Ponieważ wprowadzenie nowszej normy nie uchyliło zastosowania starszej normy to obie mogą być stosowane równolegle. Wybór pomiędzy normami dokonują strony w umowie. Zastosowanie każdej z tych norm nie jest obojętne bowiem prowadzi do różnych wyników dotyczących pomiaru tego samego mieszkania. Różnice mogą wynosić nawet kilka metrów kwadratowych. W efekcie różnica ceny tych samych mieszkań może wynosić nawet kilkanaście tysięcy złotych. Dla dewelopera stanowi to znaczny zysk skoro sprzedaje on kilkadziesiąt mieszkań w jednej inwestycji.
Zobacz serwis: Nieruchomości
Różnice w wynikach pomiarów mieszkań wynikają stąd, że każda z norm ma inne kryteria pomiaru. Norma starsza to jest PN-70/B-02365 przewiduje następujące zasady pomiaru:
- pomiar dokonywany jest metr nad podłogą, w lokalu w stanie surowym (bez tynków i okładzin);
- wnęki w ścianach o powierzchni powyżej 0,1m2 dolicza się do powierzchni mieszkania;
- powierzchni zewnętrznych nie zamkniętych ze wszystkich stron dostępnych z danego pomieszczenia (tarasy, balkony, itp.) nie wlicza się do powierzchni mieszkania;
- pilastry i inne występy ścienne o powierzchni powyżej 0,1m2 potrąca się z powierzchni mieszkania;
- powierzchnię pomieszczeń o wysokości powyżej 2,20 m uwzględnia się w 100%, od wysokości 1,40 m do 2,20 m uwzględnia się w 50%, a powierzchnię pomieszczeń o wysokości poniżej 1,40 m nie wlicza się do powierzchni mieszkania;
- wszystkich pomiarów należy dokonywać z dokładnością do 0,1m2;
Natomiast nowsza norma PN-ISO 9836:1997 wprowadza następujące zasady:
- pomiaru dokonuje się na poziomie podłogi, w stanie całkowicie wykończonym;
- nie dolicza się wnęk w ścianach powyżej 0,1m2;
- powierzchnie zewnętrzne nie zamknięte ze wszystkich stron dostępne z danego pomieszczenia (balkony, tarasy, itp.) dolicza się do powierzchni mieszkania, wskazując oddzielnie powierzchnie nie nakryte (balkony, tarasy, galerie) i powierzchnie nakryte (loggie, ganki, werandy)
- pilastrów i innych występów ściennych o powierzchni powyżej 0,1m2 nie potrąca się z powierzchni pomieszczenia;
- w mieszkaniach ze skośnym sufitem powierzchnie liczy się w całości, łącznie z powierzchnią podłogi, przy czym część o wysokości 1,9m i więcej jest uwzględniana w ramach powierzchni, natomiast cześć pomieszczenia o wysokości poniżej 1,9 m może być zaliczona jedynie do powierzchni pomocniczej;
- pomiarów dokonuje się z dokładnością do 0,01 m2;
Jak widać norma nowsza jest bardziej korzystna dla klientów dewelopera czyli dla kupujących. Z kolei dla dewelopera bardziej opłacalne jest stosowanie normy starszej.
W umowie deweloperskiej strony muszą określić jaka norma będzie przez nie stosowana. Powinny więc powołać się na jedną z wyżej opisanych norm. Dokonany wybór będzie miał znaczący wpływ na określenie powierzchni nabywanego lokalu. Skutkować to będzie inną ceną sprzedaży, innymi opłatami eksploatacyjnymi a także innym wymiarem podatku od nieruchomości.