Mało tego, takie czynności wcale nie zmierzają do „okrutnej” ingerencji w jego prawo własności, ale stoją na straży realizacji celu, jakim jest ochrona praw i interesów pozostałych właścicieli lokalu i porządku publicznego.
Trybunał Konstytucyjny rozpatrywał sprawę mieszkańca Mielca, Edwarda G., który od 1994 r. nie dokonywał opłat za swoje mieszkanie, twierdząc, że kwota czynszu jest aż nadto wygórowana. Kierując się zasadami zdrowego rozsądku, regulował pozostałe i bieżące zobowiązania, pomijając jedynie wspomnianą należność. Jego dług do roku 2009/2010 wynosił już przeszło 70 tysięcy złotych.
Wspólnota mieszkaniowa, zniecierpliwiona długotrwałym zaleganiem z pokrywaniem opłat przez Edwarda G., zwróciła się do sądu, żądając wystawienia jego lokum na licytację. Niekorzystne dla lokatora rozwiązanie doprowadziło do wniesienia skargi do Trybunału.
Zobacz serwis: Sprawy urzędowe
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 16 ust.1 ustawy o własności lokali w zakresie, w jakim pozwala wspólnocie na dokonanie licytacji mieszkania, będącego własnością jego członka, gdy ten długotrwale zalega z pokrywaniem opłat, jest zgodny z Konstytucją. Sędzia Mirosław Granat uzasadnił tezę następująco: "Ochronie podlegają prawa i interesy pozostałych właścicieli lokali, a także chroniony jest porządek publiczny".
Uzasadniając wyrok Sędzia Granat podkreślił również, że Trybunał skrupulatnie zbadał dotychczasowe orzecznictwo sądów i nie stwierdził, by art. 16 powyższej ustawy w praktyce był używany zbyt często. Wbrew pozorom, licytowanie zadłużonych nieruchomości należy do rzadkości, a zgoda sądów na sprzedaż licytacyjną dokonywana jest dopiero po dokładnym zbadaniu przedstawionych przez Wspólnotę dowodów, że lokator faktycznie długotrwale zalega z pokrywaniem opłat, wysokości należnego zobowiązania, a także po wielokrotnym, i często zakończonym klęską, dochodzeniu komorniczym.