Przesłanki pozytywne w postępowaniu o zwrot wywłaszczonej nieruchomości
Zasady zwrotu wywłaszczonych nieruchomości określone w przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami winny wypełniać zasadę zawartą w art. 21 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucji RP. Przesłanki zwrotu wywłaszczonej nieruchomości zawarto w art. 136 i 137 oraz w art. 229 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r (u.g.n.), w którym to zawarte są dodatkowe przesłanki przesądzające o zwrocie lub odmowie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.
Podmiot uprawniony o zwrot wywłaszczonej nieruchomości
Uprawnienie o zwrot wywłaszczonych nieruchomości należy przyrównać charakterem prawnym do cywilnoprawnych roszczeń osobistych.
Omawianie uprawnienie nie może być przedmiotem obrotu cywilnoprawnego jako pojedyncze roszczenie, jak i roszczenie wchodzące w skład wyodrębnionej masy majątkowej np. spadku lub udziału w spadku.
W myśl art. 136 ust. 1 u.g.n. nieruchomość wywłaszczona nie może być użyta na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu z uwzględnieniem art. 137 u.g.n. Niemniej jednak nie jest dopuszczalne, aby po wywłaszczeniu danej nieruchomości realizować inny cel, chociażby był to inny cel publiczny, mogący stanowić podstawę do wywłaszczenia. Zakaz przeznaczenia nieruchomości wywłaszczonych na realizację innego celu niż cel, który stanowił podstawę do wywłaszczenia, ma charakter względny. Oznacza to, że zakaz ten nie obowiązuje w przypadku, gdy właściciel, poprzedni właściciel, spadkobierca nabywcy spadku, który zgodnie z art. 1053 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (k.c.) wstępuje w prawa i obowiązki spadkobiercy, nie złoży wniosku w terminie o jej zwrot. Z tego uprawnienia nie mogą skorzystać inne podmioty, a w szczególności przez ich nabywców, ponieważ ustawodawca zrezygnował z jego przyznania wszelkim następcom prawnym ograniczając ich krąg tylko do spadkobierców.
Zwrot wywłaszczonej nieruchomości jest możliwy także w sytuacji, gdy niektórzy z właścicieli wyraźnie zrezygnują z tego uprawnienia lub wyznaczą jedną osobę, na rzecz której ma nastąpić zwrot. Wyraźna rezygnacja niektórych współwłaścicieli z uprawnienia zwrotu części nieruchomości nie stanowi przesłanki do orzeczenia zwrotu na rzecz tych, którzy z takim wnioskiem wystąpili. W związku z tym po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 136 ust. 2 u.g.n., wniosek o zwrot nieruchomości złożą jedynie niektórzy poprzedni współwłaściciele lub część ich spadkobierców w sytuacji tej nieruchomość nie może być użyta na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu i nie można zastosować art. 136 ust. 1 u.g.n. W przypadku, gdy nieruchomość wywłaszczoną wykorzystuje się na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu, nie zawiadamiając poprzedniego właściciela lub spadkobiercy, to zachowują uprawnienia do zwrotu nieruchomości, gdyż art. 136 ust. 5 u.g.n. nie znajduje zastosowania. Należy tu zastosować art. 136 ust. 3 u.g.n. który upoważnia poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę do występowania do starosty z wnioskiem o zwrot nieruchomości lub jej części, zawiadamiając właściwy organ.
Obowiązek zawiadomienia poprzedniego właściciela lub spadkobiercy właściciela o możliwości złożenia wniosku o zwrot nieruchomości lub jej części na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu, powstaje tylko wówczas, gdy właściwy organ poweźmie zamiar użycia nieruchomości lub jej części na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu.
Należy tu pamiętać, że termin określony w treści art. 136 ust. 5 u.g.n. trzy miesiące od otrzymania zawiadomienia o możliwości zwrotu ma charakter zawity.
Zakres przedmiotowy roszczenia o zwrot wywłaszczonej nieruchomości
Przedmiotowy zakres nieruchomości podlegających zwrotowi opiera się na zasadach i w trybie określonym w art. 136 ust. 3 i 4 oraz 216 u.g.n. W myśl art. 136 ust. 3 u.g.n. zwrotowi podlega nieruchomość wywłaszczona lub jej część. Treść art. 136 ust. 4 u.g.n. stosuje się odpowiednio do części nieruchomości nabytej w drodze umowy zawartej stosownie do postanowień art. 113 ust. 3 u.g.n., a więc części nieruchomości, która nie została objęta wywłaszczeniem, a nie nadaje się do prawidłowego wykorzystania na dotychczasowe cele. Art. 216 ust. 1 u.g.n. zwiększa zakres stosowania instytucji zwrotu na nieruchomości nabyte lub przejęte na rzecz Skarbu Państwa na podstawie ustalonych ogólnie ustaw i przepisów ustaw określonych taksatywnie w tym przepisie. Na podstawie tego przepisu nie można żądać zwrotu nieruchomości, które stały się własnością Skarbu Państwa na mocy indywidualnej, wydanej na podstawie przepisów szczególnych decyzji administracyjnej, której przesłanki materialnoprawne nie wiążą się jednak z realizacją określonych celów publicznych, gdyż w istocie stanowią konsekwencje naruszenia przez właściciela nieruchomości określonych przepisów. W tych przypadkach nie jest możliwe, aby wywłaszczona nieruchomość stała się zbyta na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu skoro cel ten nie zastaje w ogóle określony w decyzji wywłaszczeniowej.
Istotne znaczenie na określenie zakresu przedmiotowego nieruchomości podlegającej zwrotowi w trybie i na zasadach określonych w art. 136 u.g.n. ma art. 216 u.g.n. który nakazuje stosować przepisy rozdziału 6 działu III tej ustawy do nieruchomości nabytych przez Skarb Państwa na podstawie umowy przewidzianej w art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości. Zgodnie z art. 6 tej ustawy ubiegający się o wywłaszczenie obowiązany był przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego wystąpić do właściciela o dobrowolne odstąpienie nieruchomości i w razie porozumienia zawrzeć z nim umowę nabycia nieruchomości za cenę nie wyższą od ustalonej według zasad odszkodowania przy wywłaszczeniu lub umowę zamiany nieruchomości. Przedmiotowa umowa może być zawarta także w toku postępowania wywłaszczeniowego. Ponadto konieczną przesłanką zastosowania art. 6 tej ustawy było zagrożeniem właściciela wszczęciem postępowania. Zawarta w art. 216 ust. 1 u.g.n. uregulowanie oznacza, że ustawodawca potwierdził, że zbyte nieruchomości podlegają zwrotowi w trybie i na zasadach określonych w art. 136 i n. u.g.n., część nieruchomości, która nie mieściła się w celu wywłaszczenia, a na wniosek właściciela została nabyta przez Skarb Państwa w drodze umowy zawartej w trybie art. 6 ustawy o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości. Problem z charakteru prawnego nieruchomości nabytych przez Skarb Państwa lub gminy na podstawie umowy cywilnoprawnej został rozwiązany w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw przez dodanie art. 216 ust. 2 pkt. 3 postanowienia, że przepisy rozdziału 6 działu III, a więc m. in. art. 136 u.g.n. stosuje się odpowiednio do nieruchomości nabytych na rzecz Skarbu Państwa.
Źródło:
- Ustawa z dnia 2 kwietnia 1997 r. Dz. U. z 2009 r., Nr 114, poz. 946 z późn. zm.
- Ustawa z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości, Dz. U. Nr 17 poz. 70, uchylona w dniu 01.08.1985 r.;
- Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r., t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 234;
- G. Bieniek, S. Rudnicki, Nieruchomości problematyka prawna, Warszawa 2011 r.
- K. Muzyczka, Zwrot wywłaszczonej nieruchomości, Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy, Legnica 2016 r.;