Kto wstępuje w razie śmierci najemcy w stosunek najmu lokalu?
W razie śmierci najemcy lokalu mieszkalnego w stosunek najmu lokalu wstępują: małżonek niebędący współnajemcą lokalu, dzieci najemcy i jego współmałżonek, inne osoby, wobec których najemca był on obowiązany do świadczeń alimentacyjnych, oraz osoba, która pozostawała faktycznie we wspólności pożycia z najemcą (Art.691 Kodeks cywilny).
Osoby powyżej wymienione wstępują w stosunek najmu lokalu mieszkalnego, jeżeli stale zamieszkiwały z najemcą w tym lokali do chwili jego śmierci. W razie braku tych osób stosunek najmu lokalu mieszkalnego wygasa.
Zobacz również: Warunki nawiązania stosunku najmu mieszkania
Warunkiem wstąpienia w stosunek najmu przez osoby wskazane wyżej jest stałe zamieszkiwanie z najemcą do chwili jego śmierci. Określenie „stałe zamieszkiwanie z najemcą” należy łączyć z określonym lokalem, a nie miejscowością.
Czy osoby, które wstąpiły w stosunek najmu mogą go wypowiedzieć?
Osoby, które wstąpiły w stosunek najmu lokalu mieszkalnego, mogą go wypowiedzieć z zachowaniem terminów ustawowych, chociażby umowa najmu była zawarta na czas oznaczony. W razie wypowiedzenia stosunku najmu przez niektóre z tych osób powyżej wymienionych stosunek ten wygasa względem osób, które go wypowiedziały.
Przepisu art. 691 § 1-4 Kodeksu cywilnego – nie stosuje się w razie śmierci jednego ze współnajemców lokalu mieszkalnego.
Jaką funkcję spełnia istota wstąpienia osób bliskich w stosunek najmu?
Źródeł uregulowania art. 691 Kodeksu cywilnego należy szukać w roli najmu jako stosunku, w ramach którego m.in. następuje zaspokojenie jednej z podstawowych potrzeb ludzkich, jaką jest zapewnienie mieszkania. Funkcja ta zwykle wykracza poza indywidualne potrzeby najemcy i wiąże się z zaspokojeniem potrzeb rodziny oraz innych osób bliskich najemcy.
Przepis ten jest wynikiem ewolucji w uregulowaniu prawnym. W aktualnym stanie prawnym przepis ten dotyczy jedynie lokali mieszkalnych, przy czym dotyczy on wszystkich takich lokali, także objętych uregulowaniami OchrLokU.
Zobacz również serwis: Najem
Zasadniczo przyjmuje się konieczność ustalenia, że określony lokal stanowi „centrum życiowe” określonej osoby. Stałe zamieszkanie z najemcą osoby mu bliskiej oznacza ześrodkowanie przez tę osobę całej swej działalności w lokalu najemcy, przy czym chodzi tu o stan faktyczny trwający do chwili śmierci najemcy.
Podstawa prawna:
Art. 691 Kodeksu cywilnego
Art. 922 Kodeksu cywilnego