Wprowadzenie zakazu palenia w miejscach publicznych to efekt dostosowywania polskiego porządku prawnego do regulacji unijnych, o charakterze ponadnarodowym. Obecnie polityka antynikotynowa w Polsce opiera się na ustawie o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych z dnia 9 listopada 1995 r. (Dz.U. z 1996 r., Nr 10, poz. 55, z późn. zm.), nowelizacja z 8 kwietnia 2010 r., ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. z 2011 r., Nr 212, poz. 1263) oraz na rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 października 2002 r. w sprawie nadania funkcjonariuszom Państwowej Inspekcji Sanitarnej uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz.U.z 2002 r., Nr 174, poz. 1426, z późn. zm.). Zgodnie z treścią artykułu 5 ustawy o ochronie zdrowia zakaz palenia obowiązuje w:
- zakładach opieki zdrowotnej i w pomieszczeniach innych obiektów, w których są udzielane świadczenia zdrowotne,
- jednostkach organizacyjnych systemu oświaty, o których mowa w przepisach o systemie oświaty,
- jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, o których mowa w przepisach o pomocy społecznej,
- na terenie uczelni,
- pomieszczeniach zakładów pracy innych niż wymienione w pkt. 1 i 2,
- pomieszczeniach obiektów kultury i wypoczynku do użytku publicznego,
- lokalach gastronomiczno-rozrywkowych,
- środkach pasażerskiego transportu publicznego oraz w obiektach służących obsłudze podróżnych,
- na przystankach komunikacji publicznej,
- pomieszczeniach obiektów sportowych,
- ogólnodostępnych miejscach przeznaczonych do zabaw dzieci,
- innych pomieszczeniach dostępnych do użytku publicznego (zakazem palenia objęto także takie miejsca przeznaczone do użytku publicznego, jak tereny chodników, placów, skwerów, plaż czy cmentarzy).
Zakaz palenia w przestrzeni publicznej
Warto podkreślić, że wskazany katalog ma charakter otwarty. Oznacza to, że może zostać poszerzony. Kompetencję do wyznaczenia stref wolnych od dymu tytoniowego ma rada gminy (forma uchwały). Zadaniem organów gminy jest więc ochrona swoich mieszkańców przed narażeniem na dym tytoniowy, zagwarantowanie faktycznej ochrony praw osób niepalących do życia w środowisku wolnym od dymu tytoniowego, tj. ochrony przed biernym paleniem. Palenia tytoniu w miejscach użyteczności publicznej (także na cmentarzach) nie można traktować jako korzystania z tych miejsc. Palenie nie stanowi bowiem ich podstawowego przeznaczenia.
Dodatkowy dzień wolny za święto 1 listopada 2014
Porozmawiaj o tym na naszym FORUM!
Palarnia - obowiązek czy możliwość?
W wyliczonych wyżej pomieszczeniach (w domach pomocy społecznej lub domach spokojnej starości, hotelach, obiektach służących obsłudze podróżnych, na terenie uczelni, w pomieszczeniach zakładów pracy, w lokalach gastronomiczno-rozrywkowych) można wyznaczyć palarnię - wyodrębnione konstrukcyjnie od innych pomieszczeń i ciągów komunikacyjnych, odpowiednio oznakowane pomieszczenie, zaopatrzone w wywiewną wentylację mechaniczną lub system filtracyjny w taki sposób, aby dym tytoniowy nie przenikał do innych pomieszczeń.
Zakaz palenia na cmentarzu
Zakaz palenia tytoniu na cmentarzu jest wyrażony wprost w regulaminach cmentarzy. Postanowienia regulaminów zabraniają m.in.: przebywania na terenie cmentarza w stanie nietrzeźwym lub budzącym zgorszenie oraz po godzinach zamknięcia, wprowadzania zwierząt na teren cmentarza, sadzenia lub wycinania drzew, przemieszczania mogił i nagrobków lub ogrodzeń bez uzgodnienia z kierownictwem cmentarza oraz wjazdu na cmentarz wszelkimi pojazdami bez zgody kancelarii cmentarza. Wskazane zachowania wskazują na brak szacunku dla miejsca kultu religijnego, jakim jest cmentarz. Warto o tym pamiętać, zwłaszcza w dni takie jak 1 listopada (Dzień Wszystkich Świętych), kiedy na cmentarzu jest dużo ludzi.
Zakaz palenia w przestrzeni publicznej nie obowiązuje w takich państwach jak: Białoruś, Rosja, Ukraina, Czechy, Słowacja czy Węgry.