Umowa o dożywocie
Zobacz serwis: Umowy
Forma umowy
Umowa musi być zawarta w formie aktu notarialnego pod rygorem nieważności, ponieważ przenosi własność nieruchomości.
Prawo dożywocia
Osobę uprawnioną na mocy umowy dożywocia nazywa się dożywotnikiem (może nim być sam zbywca nieruchomości lub osoba u bliska – np. współmałżonek). Dokładny zakres uprawnień dożywotnika określa umowa. Jeżeli inaczej nie ustalono, nabywca powinien przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, a także zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający miejscowym zwyczajom. Prawo dożywocia można ustanowić na rzecz kilku osób. W razie śmierci jednej z tych osób ulega odpowiedniemu zmniejszeniu.
Zamiana dożywocia na rentę
Na żądanie jednej ze stron umowy sąd może zamienić wszystkie lub niektóre uprawnienia wynikające z prawa dożywocia na dożywotnią rentę odpowiadającą wartości tych uprawnień. Odnosi się to do sytuacji, w których między dożywotnikiem a zobowiązanym wytworzyły się złe relacje i stosunki tego rodzaju, że nie można wymagać od stron dotychczasowej umowy, żeby pozostawały nadal w bezpośredniej ze sobą styczności.
Rozwiązanie umowy
W wyjątkowych wypadkach sąd może na żądanie zobowiązanego lub dożywotnika, jeżeli dożywotnik jest zbywcą nieruchomości, rozwiązać umowę o dożywocie.
Niezbywalność
Prawo dożywocia jest niezbywalne.
Zobacz: Notariusz
Podstawa prawna: Kodeks Cywilny