Ubezwłasnowolnienie
Zobacz serwis: Dziecko i prawo
Ubezwłasnowolnienie całkowite
Ubezwłasnowolnić można osobę, która ukończyła 13 lat, gdy wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii, nie jest w stanie kierować swym postępowaniem. Dla ubezwłasnowolnionego całkowicie ustanawia się opiekę, o ile nie pozostaje on jeszcze pod władzą rodzicielską.
Ubezwłasnowolnienie częściowe
Ubezwłasnowolnienie częściowe orzeka się z tych samych przyczyn, co ubezwłasnowolnienie całkowite, z tym że w stosunku do osoby pełnoletniej, jeżeli stan tej osoby nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia całkowitego, lecz potrzebna jest pomoc do prowadzenia jej spraw. Dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo ustanawia się kuratelę.
Właściwość sądu
Sprawy o ubezwłasnowolnienie należą do właściwości sądów okręgowych (rozpoznawane są w składzie 3 sędziów zawodowych). Właściwy jest sąd miejsca zamieszkania osoby, której dotyczy wniosek o ubezwłasnowolnienie, a w braku miejsca zamieszkania – sąd miejsca jej pobytu.
Osoby uprawnione do złożenia wniosku o ubezwłasnowolnienie
Wniosek o ubezwłasnowolnienie może zgłosić: małżonek osoby, której dotyczy wniosek o ubezwłasnowolnieni; jej krewni w linii prostej oraz rodzeństwo; jej przedstawiciel ustawowy.
Udział prokuratora
W postępowaniu bierze udział prokurator.
Wysłuchanie osoby podlegającej ubezwłasnowolnieniu
Osobę, której dotyczy wniosek o ubezwłasnowolnienie, należy wysłuchać niezwłocznie po wszczęciu postępowania. Wysłuchanie powinno odbyć się w obecności biegłego psychologa oraz – w zależności od stanu zdrowia osoby, która ma być wysłuchana – biegłego lekarza psychiatry lub neurologa.
Zobacz: Postępowanie sądowe
Podstawa prawna: Kodeks cywilny; Kodeks postępowania cywilnego