Uznanie za zmarłego
Zobacz serwis: Sprawy rodzinne
Przesłanki
Zaginiony może zostać uznany za zmarłego, jeżeli od zaginięcia upłynęło 10 lat.
Od tej zasady przewidziane są wyjątki:
a) do uznania za zmarłego wystarczy upływ 5 lat, o ile w chwili uznania za zmarłego osoba zaginiona ukończyłaby 70 lat;
b) uznanie za zmarłego nie może nastąpić przed końcem roku kalendarzowego, w którym osoba zaginiona ukończyłaby 23 lata;
c) jeżeli osoba zaginęła podczas katastrofy powietrznej lub morskiej albo w związku z innym szczególnym zdarzeniem, może zostać uznana za zmarłego po upływie 6 miesięcy od dnia katastrofy albo innego szczególnego zdarzenia; jeśli jednak katastrofy statku lub okrętu nie można stwierdzić (tzn. statek zaginął), termin ten zaczyna biec w rok po dniu, w którym miał dotrzeć do portu przeznaczenia, a jeśli nie miał portu przeznaczenia – w 2 lata po dniu, w którym była o nim ostatnia wiadomość;
d) osoba, która zaginęła w związku z bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia (innym niż powyżej), może zostać uznana za zmarłego po upływie roku od dnia, w którym niebezpieczeństwo ustało albo według okoliczności powinno było ustać.
Domniemanie śmierci
Domniemywa się, że zaginiony zmarł w chwili oznaczonej w orzeczeniu o uznaniu za zmarłego.
Równoczesność śmierci
Jeżeli kilka osób utraciło życie podczas grożącego im wspólnie niebezpieczeństwa, domniemywa się, że zmarły jednocześnie.
Właściwość sądu
Sprawy o uznanie za zmarłego rozpatruje sąd rejonowy ostatniego miejsca zamieszkania zaginionego ((w braku miejsca zamieszkania – sąd ostatniego miejsca pobytu, a gdy i tego nie można ustalić – sąd w Warszawie). Do zgłoszenia wniosku o uznanie za zmarłego uprawniony jest każdy zainteresowany.
Zobacz: Zasady dziedziczenia
Podstawa prawna: Kodeks cywilny