Inwentaryzacja
Inwentaryzacja to jedno z podstawowych pojęć w rachunkowości. Ustawa o rachunkowości określa zasady, metody i terminy inwentaryzacji ale nie wskazuje jej legalnej definicji. W świetle przepisów ustawy o rachunkowości, w ślad za piśmiennictwem z zakresu rachunkowości można przyjąć, że inwentaryzacja to zespół działań podejmowanych w celu ustalenia rzeczywistego stanu aktywów i pasywów danej jednostki (tj. podmiotu stosującego przepisy ustawy o rachunkowości) na określony dzień (co do zasady na ostatni dzień roku obrotowego).
Inwentaryzacja (rachunkowość)
Zasadniczym celem inwentaryzacji jest sprawdzenie, czy rzeczywisty (sprawdzony w toku inwentaryzacji) stan aktywów i pasywów danego podmiotu jest zgodny z zapisami w księgach rachunkowych.
Ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji.
Inwentaryzacji jest poświęcony Rozdział 3 (art. 26 i art. 27) ustawy o rachunkowości.
Przepisy te określają m.in. metody inwentaryzacji, którymi są:
- spis z natury,
- uzyskania potwierdzenia (najczęściej od osoby trzeciej, np. kontrahenta, banku etc.) prawidłowości stanu wykazanego w księgach rachunkowych,
- porównanie danych w księgach rachunkowych z dokumentami i weryfikacja sald.
Inwentaryzacji dotyczy też:
- Druga część „Specyfika inwentaryzacji środków trwałych” rozdziału X. Krajowego Standardu Rachunkowości nr 11 „Środki trwałe” z 25 maja 2017 r. wydanego przez Komitet Standardów Rachunkowości;
Podstawa prawna: art. 26-27 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości