Dobra wiara
Dobra wiara – bona fides - jest to jedna z ważniejszych klauzul generalnych. Polega na świadomości osoby, że przysługuje jej jakieś prawo.
Zobacz serwis: Umowy
Ta świadomość musi być słusznie usprawiedliwiona. Ma ona miejsce również, gdy jej posiadacz jest przeświadczony, że swym działaniem nie obchodzi przepisów prawa ani nie narusza praw innych osób.
Dobra wiara jest jednym z najistotniejszych domniemań prawnych.
Dobra i zła wiara
Podział na dobrą i złą wiarę wiąże się ze stanem psychicznym jej posiadacza. Mianowicie, posiadacz dobrej wiary, nawet gdy faktycznie prawo mu nie przysługuje, ma błędne aczkolwiek usprawiedliwione przekonanie, że przysługuje mu pewne prawo podmiotowe.
Posiadacz złej wiary ma świadomość, albo powinien wiedzieć, że określone prawo mu nie przysługuje.
Domniemanie
Kodeks cywilny w wielu miejscach uzależnia skuteczność bądź brak skuteczności czynności prawnej od posiadania przez podmiot dobrej wiary.
Dobra wiara jest domniemywana i jej istnienie jest dla sądu wiążące, aż do momentu skutecznego jej obalenia.
Zasiedzenie a dobra wiara
Pierwszorzędne znaczenie dobra i zła wiara odgrywa w zakresie zasiedzenia rzeczy ruchomej i nieruchomości.
W przypadku posiadania w dobrej wierze znacząco skraca się termin potrzebny do zasiedzenia nieruchomości, wynosi on wtedy 20 lat, a nie 30 jak przy złej wierze.
Rodzaje dobrej wiary
Można wyróżnić dwie postacie dobrej wiary – postać obiektywną oraz subiektywną.
Postać obiektywna jest oceniana przez osobę zewnętrzną, subiektywna jest oceniana przez pryzmat wiedzy i świadomości konkretnej osoby.
Zobacz serwis: Sprawy urzędowe