Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury należy wskazać zarobki z 10 kolejnych lat kalendarzowych, wybranych z 20-lecia poprzedzającego rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę albo zarobki z dowolnie wybranych z całego okresu ubezpieczenia, 20 lat kalendarzowych, również poprzedzających rok zgłoszenia wniosku o emeryturę.
Do ustalenia podstawy wymiaru należy zatem wskazać zarobki z określonego okresu, co oznacza, że nie jest konieczne przedstawianie dokumentacji potwierdzającej zarobki z całego okresu pracy zawodowej.
Domyślam się, że starając się o zarobki z lat odległych tj. 1975-1978 wybrała Pani wariant ustalenia podstawy wymiaru emerytury z 20 dowolnie wybranych lat kalendarzowych. Zaświadczenie o wysokości zarobków za te lata może wystawić wyłącznie zakład pracy lub prawny następca pracodawcy. Jeżeli zakład nie posiada dokumentacji płacowej - stosowne zaświadczenie o wysokości zarobków może wystawić na podstawie akt osobowych pracownika. Jeżeli nie posiada również takich akt bo np. zostały zagubione – to niestety w takiej sytuacji - z przyczyn oczywistych - zakład ten nie ma możliwości potwierdzenia wysokości zarobków.
Kwoty wynagrodzenia mają istotny wpływ na wysokość emerytury. Wysokość zarobków potwierdzają określone przepisami dokumenty - dlatego też, że nie można ustalać wynagrodzenia hipotetycznie np. w oparciu o obowiązujące ogół pracowników zasady i regulaminy, czy też zeznania świadków
Na podstawie zarobku wpisanego w legitymacji ubezpieczeniowej jedynie za jeden miesiąc również nie jest możliwe ustalenie przez organ rentowy - w sposób wiarygodny - ile wynosił pani zarobek w całym roku kalendarzowym.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest zobowiązany do ustalania wysokości świadczeń i przyjmowania środków dowodowych, przy ścisłym stosowaniu obowiązujących przepisów. Natomiast w przypadku postępowania odwoławczego - sąd ma swobodę oceny dokumentów i może dopuścić do oceny inne dowody np. zeznania świadków i nie występują żadne ograniczenia dowodowe - tak jak w postępowaniu przed organem rentowym.