W myśl przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27.12.1974r. w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za granicę w celu realizacji budownictwa eksportowego (Dz. U. z 1990r. Nr 44, poz. 259 ze zm.) – pracownikowi skierowanemu do pracy za granicę przysługiwało prawo do urlopu wypoczynkowego. W razie niewykorzystania tego urlopu w całości lub w części przed zakończeniem pracy za granicą zainteresowanemu przysługiwał z tego tytułu ekwiwalent (tzw. urlop dewizowy), wypłacany w części walutowej i złotowej.
Przypadająca w części złotowej kwota ekwiwalentu należnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, jak też kwota ekwiwalentu za czas wolny od pracy przysługujący z tytułu różnicy wymiaru czasu pracy w kraju i za granicą oraz kwota świadczeń za dni wolne od pracy na przeprowadzenie badań lekarskich po powrocie do kraju – jako zakwalifikowane do wynagrodzeń osobowych – stanowiły podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.
Oznacza to, że ustalając wysokość polskich świadczeń emerytalno-rentowych, kwoty tych ekwiwalentów podlegają wliczeniu do podstawy wymiaru świadczeń.
Natomiast brak jest podstaw aby wymienione okresy mogły być wliczone do stażu emerytalnego jako okresy składkowe.
Ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz za inne w/wym. okresy wypłacany w złotych polskich pracownikom zatrudnionym za granicą – jest bowiem świadczeniem przysługującym w dniu, w którym zainteresowany nabywa do niego prawa, a nie wypłatą za okres niewykorzystanego urlopu, czy też innych udzielonych dni wolnych.