Władza rodzicielska to przede wszystkim obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Generalną zasadą wykonywania władzy rodzicielskiej jest dobro dziecka. Oznacza to, że rodzice powinni władzę rodzicielską tak sprawować, aby wszystkie ich poczynania były zgodne z interesem dziecka.
Niepełnoletnia córka uzyskuje pełnoletniość, a co za tym idzie, pełnię zdolności do czynności prawnych dopiero w momencie ukończenia 18 lat, lub wyjątkowo w wieku 16 lat w chwili zawarcia małżeństwa, jeżeli sąd opiekuńczy wyrazi zgodę na zawarcie takiego związku. Ma to takie konsekwencje, że kobieta niepełnoletnia, mająca ograniczoną zdolność do czynności prawnych nie może sprawować władzy rodzicielskiej. Aby być rodzicem, w pełni tego słowa znaczeniu, trzeba być pełnoletnim.
Tylko pełnoletniość gwarantuje pełnię władzy rodzicielskiej.
Niepełnoletnia kobieta, która urodziła dziecko, sama pozostaje jeszcze pod władzą rodzicielską swoich rodziców, więc nie może sama takiej władzy sprawować. Co więcej, władza rodzicielska jej rodziców nie rozciąga się na jej dziecko. W praktyce oznacza to, że nowo narodzone dziecko nie ma nikogo, kto sprawowałby nad nim władzę rodzicielską. Również ojciec dziecka nie będzie miał władzy rodzicielskiej, nawet jeżeli jest pełnoletni. Aby ją bowiem uzyskać musi uznać dziecko (chyba że rodzice są małżeństwem). Aby mógł dziecko uznać, potrzebna jest zgoda matki, a jeżeli matka jest niepełnoletnia to nie może takiej zgody udzielić, bo ma ograniczoną zdolność do czynności prawnej. Wtedy ojcu pozostaje tylko ustalenie ojcostwa i uzyskanie władzy rodzicielskiej tą droga.
Rodzice niepełnoletniej córki, jak wcześniej wskazano, również nie mają władzy rodzicielskiej nad takim dzieckiem. Muszą oni złożyć do sądu rodzinnego wniosek o ustanowienie ich opiekunami dla dziecka, do czasu uzyskania przez córkę pełnoletniości.
Zobacz serwis: Dziecko i prawo
Zadaj pytanie: Forum