W konwencji znajdują się dwa konkretne zapisy chroniące owe prawo do wyrażania własnego zdania przez dziecko w swojej kwestii:
Artykuł 12
1. Państwa-Strony zapewniają dziecku, które jest zdolne do kształtowania swych własnych poglądów, prawo do swobodnego wyrażania własnych poglądów we wszystkich sprawach dotyczących dziecka, przyjmując je z należytą wagą, stosownie do wieku oraz dojrzałość dziecka.
2. W tym celu dziecko będzie miało w szczególności zapewnioną możliwość wypowiadania się w każdym postępowaniu sądowym i administracyjnym, dotyczącym dziecka, bezpośrednio lub za pośrednictwem przedstawiciela bądź odpowiedniego organu, zgodnie z zasadami proceduralnymi prawa wewnętrznego.
Artykuł 13
1. Dziecko będzie miało prawo do swobodnej wypowiedzi; prawo to ma zawierać swobodę poszukiwania, otrzymywania i przekazywania informacji oraz idei wszelkiego rodzaju, bez względu na granice, w formie ustnej, pisemnej bądź za pomocą druku, w formie artystycznej lub z wykorzystaniem każdego innego środka przekazu według wyboru dziecka.
2. Wykonywanie tego prawa może podlegać pewnym ograniczeniom, lecz tylko takim, które są przewidziane przez prawo i które są konieczne:
a) dla poszanowania praw lub reputacji innych osób albo
b) do ochrony bezpieczeństwa narodowego lub porządku publicznego, bądź zdrowia albo moralności społecznej.
Zobacz również: Dziecko ma prawo do wypowiedzi w ważnych dla niego sprawach
Polska jest stroną tej konwencji i w związku z tym powyższa konwencja jest prawem obowiązują w Polsce. Polska zobowiązała się do przestrzegania jej zapisów. W związku z tym dzieci mają w Polsce prawo do wyrażania poglądów we własnej sprawie. W społeczeństwie niekiedy brakuje świadomości prawnej w tej kwestii. Zdanie dzieci często bywa pomijane, jako nieistotne. To prawo jest ważne, ale podlega pewnym ograniczeniom.
Władza rodzicielska a prawo dziecka do wyrażania własnych poglądów
Dziecko ma prawo do przedstawiania własnych poglądów w sprawach, które bezpośrednio go dotyczą. Nie oznacza to jednak, że rodzic ma bezkrytycznie wsłuchiwać się w wolę dziecka. Trud wychowania dziecka nadal spoczywa na rodzicach i wszystkie istotne decyzje podejmują opiekunowie małoletniego. Docelowo wraz z wiekiem w miarę poszerzania się świadomości i rozwoju dziecka rodzice powinni respektować jego udział w procesach decyzyjnych. Z całą pewnością dzieci, które mogły formować własne zdanie i miały przez to wpływ na własną przyszłość mają łatwiej od rówieśników, którzy nie mieli takiej możliwości. Wchodząc w dorosłe życie mają już pewien kapitał w postaci doświadczeń i w ten sposób mogą mieć ułatwiony start w nim w przeciwieństwie swoich do rówieśników.
Ograniczenia w prawach w Polsce
Polska w protokole interpretacyjnym stwierdziła, że prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania oraz wyrażania własnych poglądów przez dziecko i występowania w sprawach dziecka dotyczących, w postępowaniu administracyjnym i sądowym jest obwarowane poszanowaniem władzy rodzicielskiej. Ponadto to prawo musi być zgodne z polskimi zwyczajami i tradycjami dotyczącymi miejsca dziecka w rodzinie i poza nią. Polska zastrzegła, że poradnictwo dla rodziców oraz wychowanie w zakresie planowania rodziny powinno pozostawać w zgodzie z normami moralności.
Podsumowując - należy zapamiętać, że prawo do swobodnego wyrażania własnych poglądów przez dziecko we wszystkich dotyczących go bezpośrednio sprawach może być może być ograniczone jedynie koniecznością poszanowania praw lub reputacji innych osób. Ograniczenie tego prawa może nastąpić również ze względów społecznych, zdrowotnych oraz potrzebą ochrony bezpieczeństwa narodowego lub porządku publicznego.
Zobacz również serwis: Dziecko i prawo